Jaren geleden begonnen Henk, die directeur was van TU/e-spin-off SyMO-Chem, en ik aan een professionele reis om gezamenlijk industriële partijen te bedienen. De gecombineerde expertise en infrastructuur van het Institute for Complex Molecular Systems (ICMS) en SyMO-Chem hadden een groot potentieel om industriële onderzoeksuitdagingen aan te pakken. Ik dacht dat het nuttig zou zijn om te bespreken hoe we gezamenlijk bedrijven zouden kunnen aantrekken. Ik stapte op Henk af om dit onderwerp te bespreken. Na wat smalltalk deelde ik mijn gedachten. Zonder aarzeling zei Henk: “Ik ga niets doen om ons aantrekkelijker te maken voor de buitenwereld. Als ze ons nodig hebben, zullen ze ons vinden.”  

Ik was een beetje verrast, maar ook weer niet, omdat ik wist wie hij was. We vervolgden onze discussie en bereikten een goede uitkomst over hoe we onze samenwerking praktisch konden regelen. Dit was typisch Henk! Hij vertrouwde erop dat zijn gedurfde woorden mij niet zouden afschrikken en dat onze vriendschap stand zou houden. Hij bleef altijd trouw aan de essentie van zaken. Hij deed wat hij belangrijk vond, zonder enige toeters of bellen toe te voegen. What you see is what you get! Veel van zijn vrienden zullen deze eigenschap van Henk herkennen. 

Henk beheerste de essentie van het leven als geen ander. Hij bleef in veel opzichten hetzelfde als toen ik hem dertig jaar geleden ontmoette. Hij woonde vanaf die periode ook in zijn bescheiden appartement. Hij verzamelde alleen noodzakelijke dingen om zijn leven te leiden. Wanneer je zijn appartement binnenkwam, stapte je terug in de tijd. Waarom nieuwe dingen om je heen verzamelen als de huidige spullen nog steeds werken? “Onzin!” zou hij zeggen. Eenvoud was belangrijk voor hem en niets bracht hem van die waarde af. 

Zijn humor was legendarisch. Een keer tijdens een vakantie met vrienden in Spanje zei hij per ongeluk “cinco conjos” in plaats van “cinco cañas” toen hij vijf pinten wilde bestellen, wat voor veel gelach en een verbaasde blik van de barman zorgde. Bij een andere gelegenheid, opnieuw in een bar, goot een vriend bier over iemand die naast hem stond en wees toen naar Henk, die hardop lachte om deze grap. Tijd doorbrengen met vrienden, of het nu in een groep of één-op-één was, was een gekoesterd deel van zijn leven. Hij haalde altijd het beste in ons naar boven! Alleen al de gedachte om ergens met hem naartoe te gaan of dat hij ons zou bezoeken, bracht meteen een glimlach op ons gezicht. 

Henk groeide op in een groot gezin en we spraken er vaak over. Een paar weken geleden zei ik: “Henk, wat fijn dat je in een groot gezin bent opgegroeid.” Hij keek me aan en zei: “FIJN??? Het is FANTASTISCH!!, Monique” Zelfs in de moeilijke momenten aan het einde van zijn leven bleef hij zijn humoristische en scherpe zelf, waardoor we de trieste situatie vergaten wanneer we op bezoek kwamen. 

Henk, je was één uit een miljard. Wij hebben genoten van elke seconde met jou. Het zal even duren voordat we beseffen dat je niet meer bij ons bent. Je was een boeiende persoonlijkheid en een levend voorbeeld van hoe weinig iemand nodig heeft om een gelukkig, dankbaar en vervuld leven te leiden. Dit is iets dat je dierbare vrienden voor altijd zullen koesteren. Er is nu een grote gapende leegte in de harten van iedereen die dicht bij je stond.

Maar verdriet is zeker niet het enige dat je bij ons achterlaat. Je laat ons achter met dankbaarheid dat we het geluk hadden je vrienden te mogen zijn. Lunches op de TU/e en de vrijdagmiddagborrels in Eindhoven city, mooie momenten met een deel van je beste mannelijke vrienden, dat is nu verleden tijd. Geen gesprekken meer of bezoeken aan de tributeconcerten van Bob Marley in de Effenaar. We zullen je zien in de kleine dingen van het leven en je herinnering levend houden. Henk, nu brengen we een eerbetoon aan jou. 

Monique Bruining is Managing Director ICMS. Zij schrijft deze column op persoonlijke titel.