Wat is ‘normaal’ werken op de campus toch eigenlijk fijn, nog los nog van het koek- en snoepaanbod. We gingen vorige week, qua gevoel, weer even terug naar de begindagen van corona. Met dezelfde onzekerheden: hoe lang gaat dit duren? Welke activiteiten gaan door? Welke activiteiten niet? Ga jij naar campus of werk je thuis? Zullen we even een WhatsApp groepje maken voor overleg, of halen we Zoom weer uit de kast?

Maar sneller dan ik had verwacht, hadden de collega’s van ICT alles weer op de rit, de dagelijkse update van communicatie was snel opgetuigd, en op vrijdagmiddag wisten we weer bijna allemaal waar we aan toe waren.

Er is echter wel een week verdwenen in het academische jaar, met alle administratieve rompslomp die daarbij hoort. De examens schuiven een week op. Het tweede semester begint een week later, en ook de deadlines en het onderwijsprogramma van het derde kwartiel moeten worden herzien en aangepast. Achter de schermen zijn mijn collega’s daar heel druk mee.

En zelf ben ik nu aan het controleren of er op de proefstudeerdagen die we hadden ingepland nog steeds wat te beleven valt, of dat we ze een week later moeten aanbieden. Is niet zo heel veel werk, maar het moet wel gebeuren. Ik denk dat ik even ga kijken of er nog iets van een koekje over is. Dat denkt toch net iets lekkerder na.