De meeste tijd werk ik in de gele, sunny side van het Atlasgebouw. Helemaal achterin, met uitzicht op de Egbert-de-Visvijver en het Limbopad. Glas van vloer tot plafond. Op een zonnige dag staat daar de hele dag de zon op. Het gevolg? Het broeikaseffect.

’s Winters is het op een zonnige dag minstens 23 graden, op een zomerdag is het nog warmer. We hebben twee opties om af te koelen: de zonneschermen naar beneden, zodat we de zon een beetje buiten kunnen houden en er geen licht op ons beeldscherm valt, of de ramen openzetten voor de broodnodige frisse lucht. Allebei tegelijk gaat helaas niet, maar de onderhandelingen tussen Team Raam Open en Team Zonnescherm Dicht verlopen meestal vreedzaam.

Benauwde binnenklimaat

Wanneer het echter zonnig is, maar buiten heel koud hebben we echt een probleem: we zitten met onze winterkleding in onze broeikas. De thermostaat twee graden lager zetten heeft amper effect, en er kan geen raam open. Dat is dan ook de keuze die we maken, ’s ochtends vroeg bij onze kledingkast: laagjes. T-shirt of bloesje, vestje of trui, sjaals, zodat we de kou buiten kunnen trotseren en ons kunnen wapenen tegen de zomerse temperaturen op kantoor.

Het enige dat hierbij niet is opgelost, is het benauwde binnenklimaat. We weten dat hieraan wordt gewerkt, maar in de tussentijd zitten we al jaren in een heel duurzaam kantoor waar het veel te warm is, waar geen raam open kan worden gezet wanneer we daar behoefte aan hebben en collega’s klagen over hoofdpijn.

Ik heb aan mijn medekantoorbewoners voorgesteld om serieus aandacht te vragen voor ons probleem en een protestactie te beginnen: we komen allemaal een dag in onze badkleding naar kantoor. Voorlopig krijg ik nog niet veel mensen mee, maar de frustratie neemt toe. Misschien wordt het een eenvrouwsactie. Collega’s geloof me, dat wil je niet meemaken! Geef ons dan alsjeblieft een beetje frisse lucht.