door

Fini

11/06/2021

Ik zou willen dat ik jullie kon adresseren op een ietwat vrolijkere wijze, maar ik draag enig verdriet met me mee waarover ik jullie wil vertellen. Ik kwam er namelijk achter dat dit de laatste maal is dat wij elkaar spreken. Ik wil deze gelegenheid dan ook gebruiken om niet alleen een verhaallijn tot haar einde te brengen, maar ook om een aantal mensen te bedanken.

Wellicht hebben jullie enige interesse als het gaat om de vraag welk pad ik nu gekozen heb. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een vakgebied waar ik tijdens mijn jaren op de middelbare school al genot in vond. Ik heb me in Nijmegen ingeschreven voor GPM: Geografie, Planologie en Milieu.

Je voelt al aan dat dit meer in het geografische domein zit; pal tegenover het vakgebied waarin de lezer van Cursor zich naar alle waarschijnlijkheid bevindt. Voorheen liet ik me tegenhouden door bijkomende reistijd; het niet in de buurt van een universiteit wonen vormt voor mij gewoonweg een obstakel. Maar ik weet nu uit ervaring wat het resultaat is als ik reistijd ook deze keer weer zou laten meewegen.

Ik wil een aantal woorden van deze column reserveren voor het bedanken van een aantal individuen en instanties. TU/e; toch bedankt voor het vormen van een belangrijk en leerzaam blok in mijn leven. Het geheel van Cursor bedankt voor het bieden van een platform om mijn woorden te kunnen delen. De hoofdredacteur, Han, bedankt voor het terugbrengen van mijn woorden tot iets lossers. Brigit, bedankt voor hetzelfde en Norbine, bedankt voor het binnenloodsen van mij bij Cursor.

Onzekerheid zal zich altijd wel ergens verschuilen, ook bij deze keuze is een garantie op succes niet vanzelfsprekend. Wellicht bevindt dat zich alsnog op een geheel andere plek; ik kan het niet weten. Ik kan wel met zekerheid zeggen dat ik mij anders voel ten opzichte van deze keuze, dan tegenover de keuze die ik een jaar eerder heb genomen. Beter dan Pim Fortuyn kan ik het nu niet zeggen: “Ik heb er zin an.”

Deel dit artikel