door

Uit de put - Hoe is het nu?

06/11/2018

Vorige maand schreef ik over hoe ik eindelijk de moed had verzameld om me aan te melden bij de studentenpsycholoog in Delft. Mijn verhaal eindigde zelfs met een positieve noot, en een oproep aan anderen die zich herkenden in mijn verhaald dat er hulp beschikbaar is. Inmiddels zijn we dus een maand verder: hoe is het nu?

Nou, eigenlijk is er niet zo heel veel veranderd. De week dat mijn vorige column uitkwam, had ik inderdaad een eerste afspraak in Delft. Zes weken had ik hierop gewacht, wat voelde als een eeuwigheid. Eindelijk zou ik aan de slag kunnen gaan, een eerste stap zetten naar mezelf weer beter voelen, tevreden zijn met mezelf. Helaas kwam ik bedrogen uit. Na zo’n veertig minuten kwam de psycholoog in Delft tot de conclusie dat ze niets voor mij zouden kunnen doen en ik wellicht meer gebaat zou zijn bij een ‘echte’ psycholoog (?). Hoewel beiden natuurlijk hetzelfde diploma hebben, wordt met een ‘echte’ psycholoog verwezen naar het standaard traject van psychologische hulp. Wat wil zeggen; een doorverwijzing via je huisarts.

Voor mij voelde dit als een klap in m’n gezicht. Zo lang had ik voor mijn gevoel moeten wachten op hulp, en wanneer ik die eindelijk gevonden dacht te hebben, werd ik zo weer terug het traject in gestuurd. Van het kastje naar de muur en terug die put in.

Ervaringen

Na navraag bij vrienden naar hun ervaringen met de studentenpsycholoog in Eindhoven kwamen helaas ook veelal teleurstellende berichten naar boven. Het varieerde van het gevoel te hebben niet serieus genomen te worden, tot de mededeling dat toch ergens anders hulp gezocht moest worden. Wat de kroon spande, is dat er ook gewoon afspraken vergeten waren. Ja, wanneer zélfs de psycholoog je vergeet, gaat dat niet bijdragen aan een beter zelfbeeld…

Het komt er dus op neer dat de studentenpsycholoog (zowel in Eindhoven als in Delft) je alleen maar kan helpen met puur studie-gerelateerde klachten. Voor diepere analyses of langere behandeltrajecten is simpelweg geen tijd, omdat ze maar zo’n drie tot vier sessies kunnen aanbieden.

Aan de ene kant begrijpelijk, de vraag blijft of de universiteit dit soort hulp aan hun studenten en personeel zou moeten aanbieden, of niet. Aan de andere kant zou transparantie in de mogelijkheden wel zo handig zijn.

Kortom, zijn er wat troubles in je study paradise, dan ben je wellicht gebaat met een bezoek aan de studentenpsycholoog. Is er iets anders aan de hand, dan zul je ergens anders hulp moeten zoeken. Had ik dit maar een paar maanden geleden geweten… Voor mij is het op dit moment dus nog steeds een kwestie van ‘gewoon’ blijven doorgaan. Nog even geduld a.u.b.

Deel dit artikel