Kleren maken niet de man
Vorig jaar omstreeks dezelfde tijd schreef ik dat ik 29 was geworden. En warempel, dit jaar was ik weer jarig, joepie. Op 12 juni tikte ik ‘m aan; BAM - high five aan de dikke 30. ‘s Ochtends vroeg feliciteerde m’n moeder me als een van de eersten, en zei hierbij iets bemoedigends en tegelijkertijd angstaanjagends: “Nu doe je écht mee met de grote mensen!”.
Oké, betekent dat dat ik tot nu toe alleen maar verwoede pogingen heb ondernomen om mee te kunnen doen? Alom verwarring dus gedurende de rest van mijn verjaardag… Maar, ik nu een week 30 jaar ben, voel ik de wijsheid door m’n aderen stromen en dit wil ik graag met jullie delen. Zie het maar als mijn verjaardagscadeautje aan jullie!
Hier komt ‘ie: schijn bedriegt! Op het eerste gezicht misschien niet zo’n openbaring, maar als je er goed over nadenkt, is het wellicht niet iets wat je zelf op dagelijkse basis toepast. Terwijl ik deze column in de trein richting Eindhoven zit te typen, zit er een redelijk chique meneer in een niet zo slecht zittend pak ongegeneerd pikante verhaaltjes op z’n iPad te lezen. En ja, ik kan meelezen en volgens mij weet hij dat ook, maar dat terzijde.
Op het eerste gezicht keurig (het pak), maar wellicht iemand met een ander innerlijk dan de buitenkant doet vermoeden. Niet dat er an sich iets mis is met het lezen van diverse soorten ‘literatuur’ in de trein, ten slotte accepteren we ook 50 Shades of Grey. Het punt dat ik wil maken, is dat de verwachtingen die iemands buitenkant creëert qua inhoud ver van de waarheid kunnen liggen.
Nu - intussen anderhalf jaar bezig met m’n PhD - heb ik het geluk dat ik al heel veel verschillende mensen heb mogen ontmoeten. En ik kan je zeggen, uiterlijk zegt meestal vrij weinig over iemands inhoud. Op conferenties hebben de mensen die de oudste en meest stoffige truien dragen vaak de beste verhalen, terwijl de strak-in-het-pakjes niet altijd het leukste gezelschap blijken te zijn of überhaupt weten waar ze over praten. Stap gewoon eens af op degene die normaliter de laatste zou zijn op wie je af zou stappen. Maak een praatje met die sjofele medestudent, en ga eens niet direct af op de hottie & the brains van de collegezaal. Misschien brengt het je wel iets heel moois. Of niet, maar dan heb je het in ieder geval geprobeerd.
Dus onthoud, en om even in de ‘wijze’ gezegdes te blijven: kleren maken mannen noch vrouwen, en don’t judge a book by its cover. Dat was het. Allemaal nog van harte gefeliciteerd met mijn wijsheid, geniet ervan.
Discussie