Hoewel Kaas er zeker aan bijdraagt dat ik me fitter voel, neemt hij ook een dusdanig prominente plaats in mijn leven in dat ik soms twijfel of ik hier nu wel zo blij mee moet zijn. Kaas maakt me namelijk ook bewust van mijn luie momenten, en haalt me regelmatig uit mijn concentratie (‘BEWEEG!’) wanneer ik in een goede werkflow zit. In hoeverre dragen deze horloges nu eigenlijk bij aan ons leven, worden we hier nu écht fitter, en dus gelukkiger van, of is het vooral korte-termijngeluk?

Een heel brede vraag waarop een column natuurlijk maar een vrij basaal antwoord kan geven. Naast privacy en data issues (lees: wat gebeurt er eigenlijk met de data die onze activity trackers en sporthorloges genereren?) die al veelvuldig worden onderzocht zit er ook nog een andere kant aan deze technologie, een morele kant. Worden we uiteindelijk echt gelukkiger van deze technologie?

Amazon-taferelen

We merken dat deze apparatuur al redelijk geïntegreerd is in onze maatschappij. Niemand kijkt er meer raar van op wanneer we zo’n horloge rond iemands’ pols aanschouwen. Maar, hoe gaat dit zich verder ontwikkelen? Op globaal niveau: gaat de trend die zich momenteel in de US aan het ontwikkelen is ook voet aan de grond krijgen binnen Europa? Krijgen we taferelen zoals bij Amazon waar werkelijk alles gemonitord wordt van iedere werknemer? Wordt straks ook ons salaris gerelateerd aan ons BMI, en wat gaat dit betekenen voor ons zorgverzekeringsstelsel? Op microniveau, vanuit het individu bekeken; word ik zelf bijvoorbeeld nu écht blijer van mijn horloge?

Nou, wanneer Kaas begint te trillen om mij te laten weten dat ik mijn trappen- of stappendoel voor de dag heb gehaald, kan hij wel een piekje van geluk in mijn hartslag waarnemen #fitgirl. Dus ja, Kaas maakt mij bewuster van mijn ‘goede’ gedrag en stimuleert deze ook regelmatig wat ook weer bijdraagt aan een positief gevoel.

Aan de andere kant maakt hij me ook attent op ‘fout’ gedrag (lees: gebrek aan beweging) wat me een slecht / negatief gevoel geeft. Lastig dus, want het attent maken op ‘fout’ gedrag is nu eenmaal ook nodig om ‘goed’ gedrag te stimuleren. Rechtvaardigt de uiteindelijke positieve uitkomst (hogere fitheid) mijn negatieve ervaringen (negatief gevoel door attentie op ‘fout’ gedrag), of is blissful ignorance in dit geval wenselijker?

Lastig. Voor nu houd ik Kaas nog maar even dicht bij me, tot ik zo’n zelfstandige fitgirl ben dat ik me ook prima kan redden zonder m’n vriendje.