Vaak heb ik het over ‘groeien’ gehad, zowel persoonlijke groei als de groeiende studentenaantallen aan de TU. En op die voet wil ik ook graag afsluiten. Jullie hebben kunnen lezen over mijn afstudeerperikelen in het IPO-gebouw en mijn tijd in Indonesië, en hoe ik daarna aan de TU Delft aan mijn PhD ben begonnen. Hoe ik enorm met mezelf in de knoop zat, daarmee flink aan de slag ben gegaan en daar goed uit ben gekomen. En nu, nu ik veel sterker dan ooit ben, wordt het ook tijd om een ‘oud’ stukje los te laten. Want, groeien houdt in mijn perspectief ook loslaten in.

Wanneer we het in Delft over iets gerelateerd aan Eindhoven of de TU/e hadden, praatte ik altijd vol trots over ‘wij’, want zo voelde het nog steeds. Eigenlijk vreemd, want hoewel ik nog steeds in Eindhoven woon, speelt het grootste gedeelte van mijn leven zich op dit moment toch in Delft af. Tijd om los te laten dus, en het Delftse ‘wij’ te omarmen.

Een hoop verandering dus, maar, sommige dingen veranderen ook niet. Zo vind ik verse muntthee nog steeds zwaar overschat, de soepen ook in Delft veel te duur, en vind ik andere forensen nog steeds hartstikke irritant. Wellicht komt ook hier ooit nog verandering in, maar misschien hoeven sommige dingen ook niet te veranderen.

TU/e en Cursor, het was me een grote eer en een waar genoegen om al deze jaren voor jullie te hebben mogen schrijven.

* Literaire credits voor ‘Het Koningslied' - Ewbank et al. 2013