Het tweede artikel was een sombere kerstboodschap van onze collegevoorzitter. Hij voorspelt een moeilijk jaar gezien het politieke klimaat. Universiteiten moeten minder internationaal worden, terwijl wij het juist van de internationale instroom moeten hebben, zo klinkt zijn boodschap. Een boodschap die we ook horen van de bedrijven in de regio.

Dit roept bij mij een behoorlijk aantal vragen op. Want, als de regio onze ingenieurs zo hard nodig heeft, waarom is bijna de helft binnen anderhalf jaar alweer vertrokken? Zijn ze misschien elders nog harder nodig? Of zijn de condities bij deze bedrijven zo slecht dat ze hun heil elders zoeken? Of is het probleem dat studenten op geen enkele wijze gestimuleerd worden om in te burgeren en zij na hun studie dus niet kunnen aarden?

En waarom zou de Nederlandse overheid al deze internationale medewerkers en studenten moeten subsidiëren als ze alleen voor een aantal high-tech bedrijven in de regio zo van belang zijn? Zouden die bedrijven dan niet zelf moeten investeren in die medewerkers? Bied bijvoorbeeld prestatiebeurzen aan aan studenten. Studeer op onze kosten en als je je diploma hebt ben je verplicht om een aantal jaar bij ons te blijven werken. Dat zou win-win-win zijn: De bedrijven krijgen hun ingenieurs, de TU/e krijgt gemotiveerde studenten en de studenten blijven ten minste vijf jaar in Nederland werken.

De overheid is het echter aan de kiezer verplicht om keuzes te maken op basis van wat de gemeenschap als geheel acceptabel vindt. De verkiezingsuitslag laat zien dat de gemiddelde Nederlander het belangrijker vindt om een betaalbare toekomst voor hun eigen kinderen veilig te stellen dan om de zoveelste internationale student of medewerker te subsidiëren. Ik heb daar heel veel begrip voor. De regio is voor onze promovendi al onbetaalbaar geworden. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe dit moet zijn voor de kapper, de schooldocent of de vuilnisman. En die hebben we nog veel harder nodig dan al die ingenieurs.

Mijn nieuwjaarswens is dan ook dat wij ons als TU/e meer bewust worden van onze plaats in de samenleving. Wij zijn geen fabriek van ingenieurs voor de lokale industrie. Onze taak is om kennis te ontwikkelen in het belang van de samenleving en in harmonie met die samenleving. Dat betekent dat wij onze ambities moeten aanpassen aan wat in de omgeving mogelijk is.