Logischerwijs groeit met het aantal studenten ook het aantal studenten met speciale behoeftes. Ik kan me uit mijn studententijd herinneren dat er studenten waren die voor elk tentamen meer tijd kregen in verband met dyslexie, maar tegenwoordig hebben we tientallen studenten met speciale behoeftes. Studenten die extra tijd krijgen, studenten die een prikkelarme omgeving krijgen (maar zelf niet stil kunnen blijven) en zelfs studenten die tussendoor de benen mogen strekken bij ieder tentamen. Je kunt het zo gek niet bedenken of we hebben het. En niet alleen wij, ook basis- en middelbare scholen faciliteren dit. En nu vraagt de TU/e zich dus af of, in aanvulling hierop, internationale studenten ook speciale behoeftes hebben.

Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat deze massale vraag naar speciale behandeling simpelweg voortkomt uit het gebrek aan personeel. Doordat we steeds meer studenten in steeds minder tijd moeten bedienen, wordt de tijd per student steeds kleiner. Waar je vroeger als docent net even wat extra aandacht aan een student kon geven om hem of haar aan een verdiende voldoende te helpen, moeten docenten nu vaak alle zeilen bijzetten om de minimaal nodige inspanning te leveren.

Als de tijd die we per student te besteden hebben terugloopt, dan lukt het alleen de betere studenten om bij te blijven. Er is dus een grote groep studenten die net te weinig aandacht krijgt om te slagen. En dat is jammer. Zij gaan logischerwijs op zoek naar manieren om die extra aandacht te krijgen, vaak gesteund door gedragsdeskundigen die graag op iedereen een labeltje plakken. Helaas gaat extra aandacht voor de ene student ten koste van de aandacht voor de andere student.

In 2019 heeft de TU/e laten zien niet vies te zijn van radicale beslissingen. Laten we in 2020 dus radicaal stoppen met alle speciale behandelingen. Geen negenjarige studenten meer, geen prikkelarme tentamens en geen voorkeursbehandelingen. Gewoon, iedereen de aandacht geven die nodig is binnen de tijd die er is. Aan de TU/e dus de taak ervoor te zorgen dat er voldoende capaciteit (M/V) is om die aandacht te geven. Dat lijkt me een uitstekend voornemen voor 2020.