door

Golfbaaninnovatie

28/03/2023

Heel Nederland viel over Fontys heen. Eerst al wegens de reputatie van Filip Dochy, toen over de absurditeit van HILL en daarna over het feit dat deze slager zijn eigen vlees gekeurd had. Het heeft er alle schijn van dat wetenschappers hier hun ideeën commercieel zijn gaan uitbaten, iets wat ook aan de TU/e wordt gestimuleerd.

Vraag patenten aan, richt bedrijven op en natuurlijk het liefst met de TU/e als partner. Soms zijn deze initiatieven zeer succesvol, maar soms niet. In beide gevallen moeten instituten echter heel goed uitkijken dat ze niet verzanden in golfbaaninnovatie.

Golfbaaninnovatie werkt als volgt: twee directeuren ontmoeten elkaar op de golfbaan, waarbij de ene klaagt dat hij zijn product niet aan de man gebracht krijgt. Daarop zegt de ander direct: “Waarom probeer je het niet bij mij uit. Dan noem ik het innovatie. Op innovatie kun je immers geen kritiek leveren. Want doe je dat, dan ben je per definitie ouderwets, recalcitrant of heb je moeite met veranderingen.” De eerste directeur, of, in dit verhaal, wetenschapper, denkt hier even over na en zegt: “Prima, en dan verzamel ik data in jouw bedrijf en daarmee krijg ik de wetenschappelijke onderbouwing rond”.

Het innoveren naast het onderzoeken leidt tot een fundamenteel belangenconflict. Voor een wetenschapper is het mislukken van een studie of project niet per definitie een probleem. Een negatief resultaat is ook een resultaat. Voor de directeur geldt dat niet en als beiden verenigd zijn in dezelfde persoon wordt dit problematisch.

Het risico bestaat dan dat onderzoeksresultaten aangedikt (of zelfs verzonnen) worden, of zonder peerreview in rapporten terechtkomen. Is de directeur naast wetenschapper ook nog een charismatische goeroe, of blijken directeuren zowel co-auteurs als elkaars partner te zijn, zoals de bedenkers van HILL (Mien Segers en Filip Dochy), dan moet je helemaal oppassen.

Maar keren we terug naar de TU/e. In de constant opgedrongen onderwijsinnovatie sinds de invoering van het Bachelor College wordt vaak verwezen naar een rapportage van Ruth Graham. Sindsdien sponsort de TU/e (in 4TU-verband) geregeld nieuwe rapporten van haar. Rapporten die zonder peerreview gepubliceerd worden en waar onze eigen onderwijsvernieuwers weer naar verwijzen als wetenschappelijke onderbouwing van vernieuwing.

Ik vraag me af op welke golfbaan ons bestuur en mevrouw Graham elkaar ontmoet hebben.

Deel dit artikel