Een serie geanonimiseerde artikelen over misstanden op de werkvloer moet gepubliceerd kunnen worden. Een artikel over mogelijke belangenconflicten moet gepubliceerd kunnen worden en een hoofdredacteur moet de ruimte krijgen om dat te doen, gecontroleerd door een redactieraad die toetst of aan journalistieke principes voldaan wordt, niet of de reputatie van de universiteit in het geding is. Voor jubelartikelen over hoe goed je wel niet bent, heb je een marketing afdeling.

En wat is dan het alternatief? Moeten die zaken in het roddelcircuit blijven hangen? Moeten we de nationale pers vragen om deze artikelen te publiceren? Moeten we columnisten vragen om meningen op te schrijven zonder hoor en wederhoor?

Dat laatste doe ik al enige tijd met veel plezier. De afgelopen jaren ontving ik vaak reacties op mijn columns. Soms publiekelijk, soms via e-mail of persoonlijk. Vaak waren deze reacties positief vergezeld van een verzuchtend: “ik hoop dat er nu eindelijk iets verandert”, maar soms ook negatief, ook vanuit het universiteitsbestuur. Die feedback trok ik me aan en ik ben meer dan eens met mensen in gesprek gegaan.

Ik kreeg ook wel eens de opmerking: “dat jij dat zomaar op durft te schrijven, ben je niet bang voor de positie?” Tot nu toe was ik dat eigenlijk nooit. Een column is tenslotte een mening en die mogen we allemaal hebben en uiten. Als we het met elkaar oneens zijn kunnen we dat uitpraten en als ik aantoonbaar feitelijke onjuistheden zou schrijven kun je dat laten rectificeren (hoewel mijn vrouw direct zal zeggen dat het toegeven van fouten niet mijn sterkste kant is).

Maar nu gebeurt iets onvoorstelbaars. Nu wordt een hoofdredacteur opzij gezet omdat een feitelijk correct stuk blijkbaar niet aan de informatiebehoefte van de TU/e gemeenschap zou voldoen. Dus we verwijderen eerst met fysiek geweld studenten uit bezette vergaderzalen en nu verwijderen we met psychologisch geweld hoofdredacteuren van hun bureau?

Mij bekruipt langzaam het gevoel dat ik me misschien wel druk moet maken over mijn positie. Dat alle columnisten voor Cursor zich druk moeten maken, sterker nog, dat alle medewerkers en studenten zich zorgen moeten maken over wat zij op sociale media schrijven. Als die mening het TU/e bestuur niet bevalt kun je zomaar verwijderd worden.

Ik vind het dan ook enorm knap van de redactie dat zij direct als één persoon achter hun hoofdredacteur zijn gaan staan. Met gevaar voor hun eigen positie nemen zij stelling en onderschrijven zij het gevoel van hun hoofdredacteur, namelijk dat de journalistieke onafhankelijkheid in geding is. Ik steun hen daarin van harte.