Verspreid over de open dag woonden wij meerdere opleidingspresentaties, een algemene presentatie en een campustour bij. De leerlingen in de zaal vroegen bij de opleidingen om aan te geven wat zij nou konden worden na het afronden van de studie Natuurkunde, Werktuigbouwkunde of Elektrotechniek. En grappig genoeg, kregen ze allemaal hetzelfde antwoord: “Je kunt alles worden, want je kunt je hele opleiding zelf kiezen. Je kunt bijvoorbeeld bij ASML gaan werken, of je kunt de CEO worden van een bank of politicus.” Een enkele keer werd dit antwoord vergezeld door foto’s van bekende mensen die toevallig die opleiding gedaan hadden.

Hoewel dit antwoord natuurlijk bedoeld is om de breedte van de opleiding aan te geven konden de leerlingen (en hun ouders) helemaal niets met dit antwoord. Als je de CEO van een bank wil worden dan ga je economie studeren en als je politicus wilt worden, nou ja, het punt is duidelijk. Mijn zoon en zijn klasgenoten vroegen zich dan ook af: wat is nu eigenlijk het verschil tussen al die opleidingen? En om eerlijk te zijn, ik weet het niet. Ik heb mijn best gedaan om antwoord te geven, maar ik realiseerde me al snel dat dat precies was wat ik zelf miste op de open dag: de signatuur van de opleidingen.

De focus lag in alle presentaties op activiteiten buiten de studie, de enorme keuzevrijheid binnen de studie en het intensieve projectgestuurde onderwijs waar alle disciplines samen komen. Door deze focus is elke opleiding zijn signatuur kwijtgeraakt (of althans, de opleidingen die ik gezien heb). De projecten die studenten binnen Werktuigbouwkunde doen, kunnen net zo goed bij Elektrotechniek gedaan worden, of bij Informatica. Leuke projecten om video’s van te zien, maar voor VWO-leerlingen geven die video’s geen duidelijkheid over de opleiding. Wat maakt de studie Elektrotechniek nu anders dan de studie Werktuigbouwkunde of de studie Natuurkunde?

Na afloop vroeg ik mijn zoon wat hij ervan dacht en zijn antwoord was duidelijk: voor hem geen TU/e. Hij heeft zijn buik vol van keuzes en interdisciplinaire projecten. Wat hem nog het meeste aansprak was het verhaal van de TU Delft die ook vertegenwoordigd was op onze open dag: “Bij ons kies je een opleiding en daarmee ligt je programma vast. Aan het einde van de bachelor doe je nog een minor, maar dat is het”. Deze Delftse student was die dag overigens ook de enige die het niet over ASML gehad heeft.

Boudewijn van Dongen is professor Process Analytics aan de TU/e. Hij schrijft deze column op persoonlijke titel.