Gelukkig maar, want waar het eerst nog een vreedzame aftocht leek te worden na de belofte ’s maandags het Maagdenhuis te verlaten, besloot het UvA-CvB met een gerechtelijk bevel in de rechterhand en een politiemacht in de linker het Maagdenhuis schoon te vegen.

Vol leedvermaak zinspeelden ik en mijn social media-gesprekspartners op Cartmaneske waterkanonnen. De afgelopen weken hadden namelijk die ‘krakerhippies’, ‘vernielers’ en ander ‘werkschuw links tuig’ flink aan sympathie ingeboet door te vragen om studiepunten, reportages van PowNews en andere onhandige persoptredens.

Bovendien waren er nog de axioma’s dat je ‘met je poten van andersmans spullen moet afblijven’, ‘hoe zou jij het vinden als ze in jouw huis zitten’ en ‘[klacht] VAN MIJN BELASTINGGELD!!’ Hoe kon het CvB van de UvA ongelijk hebben met deze ontruiming?

Louise Gunning en haar CvB-kameraden hadden het spelletje dan ook goed gespeeld. Waar aanvankelijk heel Nederland op de hand van de bezetters was, had inmiddels de collectieve Alzheimer ingetreden en was Nederland vergeten waar het de bezetters om te doen was. Er restten slechts hippie-idealen die een uit de lucht gegrepen half miljoen schade moesten betalen.

De context maakte allang niet meer uit. Waarom niet twee dagen wachten? Omdat het Maagdenhuis ons eigen Colosseum was geworden, met Gunning in de rol van ‘Ook gij, Brutus’. Zo zou het volk definitief het ‘krakerstuig’ laten vallen en hun roep om een CvB-aftreden vergeten. De UvA bood via AT5 de toeschouwer brood en spelen, het volk zette de popcorn in de magnetron en vond het prima dat bezetters werden geframed als nietsbetekende vandalen.