Anderhalve week geleden vertrok ik voor een korte vakantie naar Zwitserland. Per auto, want hoewel mijn duurzame hart een reis per trein verkiest, is een privé-coupé meer corona-proof. De cynici onder u vragen zich wellicht af: “Waarom ga je niet wat dichterbij op vakantie, zoals naar een camping in Grollo of een B&B in Lutjebroek?”. Nou, ik was ook getuige bij een bruiloft in Zürich.

Een goede reden om een week op pad te gaan. We reisden via België, Duitsland en Frankrijk. Hoewel het vervloeken van het verkeersknooppunt bij Luik als vanouds was, waren de mondkapregels op de tankstations een teken van een veranderde samenleving. Boven een urinoir hangen met een extra lapje stof over mijn mond voelde alsof ik mijn eigen prostaatonderzoek deed. Tegelijkertijd was het ook geruststellend dat men ook over de landsgrenzen dit virus serieus leek te nemen.

In Zwitserland was echter alles anders. Het voelde als het Sodom en Gomorra in een social-distancing-wereld, door een uit de hand gelopen huidhonger. Tijdens de eerste avond in Zürich zagen we al gauw tien, twaalf, en eenmaal zelfs achttien man aan één tafel op een terras. Mondkapjes waren nergens te bespeuren op drukke buitenborrels, en die anderhalve meter was ogenschijnlijk bijgesteld naar anderhalve centimeter. Ik heb nog nooit zoveel Zwitsers met elkaar zien knuffelen.

Het benauwde me enigszins, en dat kwam niet door een mondkapje - dat had immers niemand op. Hoe ga je vakantie vieren in gebieden waar je niet eerder bent geweest? Zürich kenden we, maar we gingen ook nog naar het bergdorp Grindelwald. Konden we ervan uitgaan dat men daar afstand zou houden bij drukte? En waarom vinden de meeste 70-plussers in Zwitserland het nodig om in de open lucht te hoesten als een mimespeler die moet overgeven?

Vakantie tijdens een pandemie klinkt paradoxaal en zo voelde het ook een beetje. Hoewel mijn vrouw en ik mooie plekjes vonden waar we rustig konden kijken naar de besneeuwde bergtoppen van de Eiger, Mönch en Jungfrau, waren we ook bezig met het vermijden van groepen mensen. We stonden meer ‘aan’ dan normaal en helemaal ontspannen was soms lastig. Ook al had Zwitserland niet meer zoveel coronagevallen, we hadden beiden een soort overlevingsinstinct aan staan als twee stokstaartjes die de groep bewaakten.

Het is prima om op vakantie te gaan, maar wees wel realistisch met hoe comfortabel je zult zijn op een plek die je niet kent. Als je de laatste tijd al wat blasé rondliep in Eindhoven qua afstand houden, zal het in het buitenland geen probleem zijn. Als jij echter de persoon bent die iedereen altijd voorrang geeft om zelf veilig te blijven, zal dat in het buitenland ook oncomfortabele situaties opleveren. Een goed idee is dan om naar een plek te gaan die je al - een beetje - kent, zodat je niet je halve vakantie bezig bent met je eigen fort bewaken.

Ik blijf nu voorlopig thuis. Ik zal het TU/e-fort bewaken als jullie weg zijn. Op afstand, natuurlijk.