Minister Bussemaker vindt dat we niet hard genoeg werken, dus komt er met rasse schreden druk op de HR-studieketel, en rap een beetje. Waarom heeft de minister zo’n haast? Ziet zij de studentenwereld wel zoals wij?

Misschien heeft mama Bussemaker een schrikbeeld in haar hoofd van recalcitrante corpskinderen die elk weekend in allerijl bij haar de was droppen, terwijl ze zonder noemenswaardige studievoortgang brallend gerstenat eisen: “Mammie, twee woorden, negen letters!” Oh, zaten ze maar weer op school, verzucht Jet, terwijl ze slechts een b’vo ontvangt in ruil voor de goudgele pretcilinders.

Misschien heeft bestuurder Bussemaker (UvA 2011-2012) ook wel ervaren hoe onderwijsinstellingen geld tekort komen en dat afstuderende studenten dit marktfalen verhelpen. Mama, minister en Jet Bussemaker willen dat deze inefficiëntie stopt en dat studenten gaan presteren. Ongeduldig, wijzend op haar horloge, snauwt ze de studentenpopulatie toe: “Twee woorden, negen letters!”

Ja Jet, soms duurt het lang, maar dan heb je ook wel wat. Dan heb je geen schoolse opleiding, maar een complete volwassenwording, waarbij studenten extracurriculaire keuzes hebben kunnen maken zonder weggestuurd of beboet te worden.

De onderwijsretoriek is heden ten dage getransformeerd in een werktuigbouwkundig proces van efficiëntie, rendement en druk. Het eerstejaars-BSA was toch slechts bedoeld om studenten met een slechte studiekeuze vroegtijdig weg te sturen? De “één, twee, drie…BSA!” zet elke student op een lopende band richting de besjaalde alumnus-trappen van de Blauwe Zaal. Deze BSA-maatregel is slechts een maatregel om de universitaire marktwerking op gang te helpen.