‘De Tour’ wacht op niemand; tentamens ook niet. En waar doping Lance Armstrong in 37:36 minuten de Alpe D’Huez ophielp, dienen sommige slapeloze studenten zichzelf overmatig Energy Drink toe, om na een nacht met verhoogde cafeïne-waarden een zes te halen.

Ik snap mezelf niet, want ik ben verslaafd aan dit productieve gevoel na uitstel, en snak naar deze ‘Tour des Tentamens’ vol boekenfetisjisme en koffie-obesitas. Lekker, samen met andere uitstelmaniakken verbroederd in ‘De Hal’ studeren.

Oh lieve Hal, met weemoed denk ik aan je terug. Je was een lelijk eendje in de schaduw van Vertigo, maar een o zo’n lekkere werkplek voor het leed dat tentamens heet. Je zat altijd stampvol, maar je bleef stil. Je plaatste iedereen op elkaars lip, maar ze bleven op slot. Helaas, helaas moest je sluiten, want nu zijn we veroordeeld tot markthal Metaforum, dat jouw serene stilteruimte niet evenaart.

Roedels rondlopende mensen en legio lachende bibliothecarissen storen mij steevast. Door de geluidsvoortplantende, gapende gaten kan ik meegenieten van gesprekken drie verdiepingen verder. Het ruime ontwerp heeft ook de knusse leerambiance weggebonjourd en studeren in een compact peloton is onmogelijk. Zonder peer pressure kijkt niemand me meer boos aan als mijn telefoon trilt of als ik iets te hard kuch.

Wat te doen? Uitstelstudenten kun je niet opvoeden, dus richt een knusse studieruimte in. Vergeet designstoelen en flex-plekken, we hebben een kleine ruimte met knalveel tafels en nóg meer stoelen nodig, zodat iedereen op elkaars lip zit en allerlei integralen in elkaars bek hijgt. Dan durf je echt niet meer te soggen.