Om deze intro-klachten te voorkomen, wordt een Nederlands, vezel- en advertentierijk ontbijt verspreid in dozen. Elke dag moet de intro-loper een bruin en een wit bolletje eten. Het beleg kan variëren, maar met een beetje pech eet je elke dag een broodje kaas.

Nu was ik dit jaar daddy van internationale masterstudenten. Al snel hadden mijn kids het over ‘the Box’. Eerst uit nieuwsgierigheid, later uit kwelling: “Not another box daddy, eating the same food every day is just boring.” Ik legde hen uit dat wij Nederlanders gewoon graag brood eten. Wat zeuren die buitenlanders nou over ons brood?!

Maar eigenlijk hebben ze gelijk en is ons eten saai. Een boterham met kaas, jam of ham: het zijn allemaal boterhammen: zelfde temperatuur, vorm en korst. Denken wij wel na over hoe herhalend ons eten is? Stel dat we een happiness chart zouden bijhouden van elk gerecht dat we eten, dan komen je ontbijt en lunch er bekaaid van af: zulk brood eet je uit gewenning. Buiten het avondeten, zit er enkel happiness in tussendoortjes. Niet zo handig dus: van gezond zijn worden we blij, maar ons gezonde eten is maar saai. En is saai eten wel zo gezond?

Om het mentale en fysieke te verenigen moeten we ons eetpatroon pimpen. Weg met die ochtendhumeuren wegens oud brood. Klaar met het chagrijn in de lunchpauze wegens geplette boterhammen: we moeten ons brood beter maken en ook veel meer andere dingen gaan eten. Onze internationale universiteit moet maar een living, eating lab worden, met elke dag lunch uit een ander land.