Omdat Nederland door de Olympische schaatssport Swiffert en hele podia ‘sweept’, is mijn productiviteit momenteel van voor de Industriële Revolutie. En dat vind ik mooi. Mooi hoe die sport verbroedert en de werkhouding in mijn afstudeerhok verloedert. Want verbroedering mis ik soms op de TU/e.

Wat we nu meemaken met de OS wil ik ook op de TU/e. Romantiseer toch eens die college football teams waarbij een hele universiteit uitloopt voor de derby tegen een naburige universiteit; dat creëert echt universiteitstrots! Samen badend in het zenuwzweet juichend langs de lijn, samen verkrampt van spanning op een tribune zijn, samen olé, hoezee en een trofee voor de TU/e!

Ik las dat de zwemmers van Nayade het NSK domineren en dat de roeiers van Thêta de Olympische Spelen gaan fulmineren. Dit moet ook TU/e-breed: de studentensport is nu georganiseerd in verenigingen waarbij studenten vooral daar binding voelen. Alleen (buitensporige) TU/e-successen worden breeduit gevierd. Dit voelt als een gemiste kans voor TU/e-verbroedering en binding. We moeten niet alleen samen sporten met Fontysstudenten, maar ook samen strijden tegen de Fontys!

Hoewel een competitief sportklimaat aan de TU/e geen publiciteitsprioriteit lijkt nu we weer de beste masteruniversiteit zijn, een topinvesteringsregio zijn en we excelleren met zonneauto’s en (zorg)robots, denk ik dat we kunnen oogsten met een vergrote verbroedering en binding. Het plezier van huidige TU/e-studenten wordt vergroot, alumni hebben meer affiniteit met de TU/e in plaats van Thêta, en een sportmentaliteit draagt bij aan een goede mentaliteit in de collegebanken.

Hoe dit precies moet, weet ik niet, maar ik ben enthousiast om het samen te doen. TU/e, sweep away!