Jaarlijks wordt er voor zo’n €1000,- aan posters opgehangen, meestal met mooie gezichtjes en af en toe een standpunt. Al brengen ze sfeer en vergroten ze de fractiezichtbaarheid, makkelijker maken de zestig afgebeelde kandidaten (voor negen verkiesbare plaatsen) mijn keuze echter niet.

Ik wil het liefste kiezen op basis van standpunten, maar de vertolking hiervan is naar mijn smaak nihil. Gesprekken maakten mij meestal niet wijzer; kandidaten repten over “verschil in aanpak”, Groep-één had het vaak over bereikte punten en de ESR poneerde veelal doelstellingen. Hoe moet ik dan kiezen? Twee weken terug noemde een UR-lid dit “een kwestie van gevoel.”

Dit gevoel is meestal een afgeleide van het inzetten van rijke sociale netwerken. Het feit dat de fracties zo enorm hun best doen om hun lijsten vol te krijgen met alle studies (ESR mist EE), studentenverenigingen en sportverenigingen benadrukt het belang van vriendjes, dispuutsgenoten en willekeurige pareltjes. Kies ik de squashende IE&IS-student?

Voor mijn keuze heb ik wanhopig de kieslijst door een statistische analyse gehaald (logistische regressies zijn de shit), maar zelfs de man/vrouw-verdeling was hetzelfde (17/13 vs 16/14). Ik vond alleen dat IE&IS vaker bij ESR op de lijst staat, en dat je als ST’er meer kans hebt op een hogere kieslijst-plek (beiden p ≈ 0.05).

De verkiezingstijd doet in mijn ogen geen recht aan het inhoudelijke werk dat de UR doet. Het is meer een universiteitsraad-appreciatieweek in plaats van een daadwerkelijke verkiezing, waarbij stemmen belangrijker is dan kiezen. Hopelijk krijg ik dit jaar echter ongelijk; toi toi toi!