Esthetisch gezien is dit logo het resultaat van een one-night stand tussen TEDx en het Heineken ‘e’-tje. Het CvB schreef echter dat we moeten kijken naar de praktische waarde van dit logo. Waar eerder de gemeente Eindhoven haar logo heeft ontworpen met de drie golfjes die alle stedelijke evenementen mogen gebruiken, wil de TU/e nu iets soortgelijks om haar huisstijl te vereenvoudigen.

Een prima idee, en het maken van PowerPoint-presentaties wordt nu vast een onvergetelijke ervaring, maar het merk ‘TU/e’ vertegenwoordigen met een wel heel erg suf lettertype en dito kleur is alsof je een Zwitsers zakmes bij de Action hebt gekocht. Praktisch, maar zielloos.

Dit nieuwe logo is dan ook een gezellige donkerblauwe, Human Nature unisex-jas, losjes hangend om de schouders van een kalende 45-jarige witte man met een ANWB-lidmaatschap. Zo’n jas met handig binnenzakje voor je bushcraft-tools, maar een zakje dat je pas ontdekt zodra je vergeet er een papiertje uit te halen voorafgaand aan een wasbeurt. Zo’n jas waar de waterdichtheid voorrang kreeg boven een leuk kleurtje, meestal gedragen met iets te lange mouwen omdat een XL in de aanbieding was. De jas waarvan je niet wil dat je Tinder-date hem aanheeft, omdat je het dan wel weet: dat worden geen diepe gesprekken over kunst, muziek en erotiek, maar jullie gaan het eens gezellig hebben over hoeveel banden hij de afgelopen tien dagen geplakt heeft.

Als VVD-ministers het er over hebben dat ze ‘meer handjes willen’ en minder kunstsubsidie, denk ik voortaan aan dit logo. Niet dat ik per se een tegenstander ben van deze mindset, welnee. Als de TU/e al eerder een dergelijke praktische mindset had gehad, had ze zich niet in zulke bochten hoeven te wringen om de façade van haar jaren-60-gebouwen als de W-hal intact te houden voor ‘esthetische redenen’, terwijl de ruimte aan de binnenkant daar allang niet meer toereikend was.

Als de ontwerpers van dit logo voortaan aan de slag gaan bij Dienst Huisvesting en vice versa denk ik dat we een match made in heaven hebben. Tot die tijd mogen we het doen met Rood van Marco Borsato.