Trefpunt-treurwilg Joop van Hout (ja, echt waar) zwaaide afgelopen week onrustig voor de camera’s van Studio040. Speciaal voor tv had ‘ie geoefend op zijn imitatie van Jan Smits moeder: “Hier op de grond liggen stukken boom; er ligt een lariks, d’r ligt een taxus van tachtig jaar, d’r ligt een pinis, d’r liggen platanen…”.

Het Trefpunt had ook een persbericht opgesteld, vol heimelijke insinuaties. Dat we als zonneauto-bouwers toch wel beter moeten weten (drogreden-alert), dat er mogelijk een steenmarter leefde (misschien hebben we ook nog Bigfoot vermoord?) en dat we toch niet de slimste zijn (hier moest het Trefpunt om gniffelen). Bovenal sijpelde de onvrede over de komst van meer parkeerplaatsen door de zinnen heen. Onvrede over het mobiliteitsbeleid.

Het snijdt hout dat het Trefpunt regels wil handhaven, maar deze aangifte lijkt meer op een institutionele vendetta. Lekker de pers opzoeken om je frustratie te uiten dat de groene ambities van eerdere, positieve kapadviezen niet worden waargemaakt en vervolgens een struikgewas aan beschuldigingen loslaten.

Dus, is de TU/e in overtreding? Zijn we een bebaarde maffia-kliek, in rood-wit geruite overhemden met kettingzagen? Het waarheidsgehalte van alles wordt tijdens een radiostilte onderzocht, gelukkig. De TU/e had in ieder geval een vergunning aangevraagd, maar die paste niet in het bestemmingsplan. Het fucking bestemmingsplan - alsof de TU/e het recht op overpad negeert en twee centimeter met een conifeer over de kadastrale grens staat.

Ongeacht de uitkomst: het parkeerterrein is een regelrechte P+R-nachtmerrie. Eerst medewerkers boos dat ze een dik kwartier moeten lopen voor gratis parkeerruimte, vervolgens lariksliefhebbers laaiend.

We hebben ons duidelijk niet populier gemaakt.