Net werk
Ik sta in de rij voor de Zwarte Doos. Voor en achter mij staan jong en oud, man en vrouw, pumps en pantalon. Een broeierig lentezonnetje verwarmt mijn colbertje terwijl ik onrustig aan een knoopje friemel. Eén voor één verdwijnen colbertjes en rokjes naar binnen. Plots vraagt een vrouw met overweldigend enthousiasme: “Goedemiddag meneer! Uw naam?”
Binnen zijn alle tafels genummerd. Ik sta bij tafel nummer 20, samen met tien anderen. Ik stel me voor aan de HR-directeur van een printbedrijf en de adjunct-directeur van een cateraar. Ik zoek naar een onderwerp: “Nou, dat parkeren was zeker maar lastig, hè?” Het zoeken naar een broodje is een stuk gemakkelijker.
Ik ben beland op de 'College Tour' van Tempo Team en studievereniging Intermate. Terwijl ik en mijn pantalon ons verheugen op praatjes van vicepremier Lodewijk Asscher en 'Futurist of the Year' Yori Kamphuis, hebben de colbertjes en rokjes (ook) een ander doel: netwerken.
Het is een ambacht, dat netwerken. Waar ik ogenschijnlijk een 'directeur B2C' verveel met studiegeblaat en ingenieursjargon, struinen allerlei HR-beesten doelgericht elk Zwarte Doos-tafeltje af om met hun prooien handen te schudden en kaartjes uit te wisselen.
Jezelf verkopen en snel contacten leggen moet je leren. Tijdens je studie is het echter vooral wetenschap wat de klok slaat. Wellicht logisch omdat we een universiteit zijn, maar nu het Bachelor College 'User, Society en Enterprise' centraal stelt en de vakkenpakketten verbreedt, kunnen een paar sessies in het TU/e CareerCenter toch niet ontbreken?
Iedereen heeft straks een eigen, unieke combinatie van diverse vakken. Juist dit aspect kan je een erg ongemakkelijke colbertjesmiddag bezorgen. Want, wat doe ik eigenlijk? De Graduate School moet carrière-activiteiten gaan stimuleren of verplichten. Want als je studie aan je oma uitleggen al lastig is, dan snapt de 'Country Business Manager' er al helemaal niks van.
Discussie