Sinds december heb ik precies één dag niet thuisgewerkt en mijn sociale cirkel heel klein gehouden. Er zijn mensen die ik al maandenlang via een videoverbinding spreek, maar waarvan ik niet weet hoe ze er in 3D uitzien. Studenten die al een heel afstudeerproject bij mij hebben doorlopen, maar wie ik nog nooit heb ontmoet. En zelfs een collega die bij de groep is gekomen en weer is weggegaan, zonder haar überhaupt gesproken te hebben.

Nu gaat het cliché dat mensen aan de TU/e soms van nature al van mensen vervreemd zijn, maar nu voelt het echt zo. Om op dat terras zoveel soortgenoten te zien langsfietsen en lopen was iets waar ik weer aan moest wennen.

Iemand die in de gevangenis heeft gezeten en daarna vrijkomt, moet langs de reclassering. Om maatschappelijk te re-integreren. Ik heb zoiets ook nodig, om niet aan isolatie-recidive ten prooi te vallen. Iemand die mij coacht hoe ik weer met anderen kan omgaan. Ik kan niet zomaar wennen aan iets als een borrel, sociale situaties als een kringverjaardag of, erger nog, een babyshower. Menig lifestyle-coach zal iemand vertellen dat zij hem of haarzelf opnieuw moet uitvinden. Dit geldt nu voor ieders sociale grenzen: het zal weer aftasten worden hoe we met elkaar omgaan en hoe snel. Het is daarom niet erg dat de GGD nu mensen in dienst heeft voor bron- en contactonderzoek: er zullen de komende maanden een stuk meer SOA-testen nodig gaan zijn.

Mijn maatschappelijke re-integratie wordt deze week ondersteund door wat bekends. Het horen van de Eurovision-jingle op een zaterdagavond is een jaarlijks TV-hoogtepuntje. Als puber moest ik er niks van het songfestival hebben, maar nu omarm ik het als een puntje van herkenning. Muzikaal maakt het me allemaal niet uit dat er een Ali Express-versie van Lady Gaga optreedt, een hese versie van Billie Eilish of dat Flo Rida ineens voor San Marino staat op te treden. Ik ben vooral ontzettend opgelucht, en een beetje onwennig, dat ik weer live-beelden op TV zie van een grote groep mensen die plezier heeft.

Woensdag stond ik voor het eerst in bijna zeven maanden weer op een squashbaan. Hoewel we er nog lang niet zijn, begint het idee van een weg terug langzaam tastbaar te worden. Daar kan geen RIVM-stappenplan tegenop.