De afgelopen weken regende het berichten op de Cursorsite die fietsers framen als een zwerm wetteloze werkbijen. Een bloemlezing van de artikelen leert ons dat fietsers hun stalen ros fout stallen, ongewenste olifantenpaadjes creëren, ongeloorloofd over het Limbopad flaneren en, als klap op de vuurpijl, onbetamelijk voorrang nemen bij de Kennedylaankruising.

De problemen van ‘illegaal gestalde fietsen’ stammen al uit 2014, toen de capaciteit bij MetaForum ontoereikend was. Daarentegen strijken pas recentelijk de berichten met een betuttelend wijsvingertje tegen wapperende fietsersharen in, en wordt er passief-agressief met het wetboekje gezwaaid om fietsers tot de orde roepen. Dit riekt naar Nederland-vreemdheid, want ik ken geen stad of dorp waar het de norm is dat fietsers zich letterlijk aan alle (verkeers)regels houden. Geen plek waar een politieagent met gezag kan roepen “Hey jochie, fiets ok es niet op de stoep”, zonder te worden weggehoond.

Ageren tegen deze toon en aanpak is problematisch voor een columnist. Pleiten om fietsers de wet te laten breken, is niet bepaald een moral highground waar je met droge voeten op kan blijven staan tijdens een stormvloed van kritiek. Desalniettemin beklim ik deze morele terp door te stellen dat fietsers met hun ‘illegale acties’ de beste probleemsignaleerders zijn die we hebben.

Elk van de geplaatste berichten zijn symptomatisch voor een onvolkomenheid op de campus. Neem het fout parkeren: het laat niet zien dat TU/e-fietsers recalcitrante koorknapen zijn, maar juist dat de capaciteit ontoereikend is. Zij volharden simpelweg in het met de fiets naar de campus komen, zelfs als dat door de campus ontmoedigd wordt.

Natuurlijk, ik snap dat negatieve berichten over fietsers gretig aftrek vinden bij TU/e-automobilisten. Ik zou ook strontchagrijnig zijn als ik elke dag op een terreintje moet parkeren op 20 minuten lopen van MetaForum. Tegelijkertijd zitten jullie in hetzelfde schuitje: de infrastructuur is verre van optimaal voor beide groepen. Fietsers hebben echter wel de middelen om er iets aan te doen.

Daarom leef ik volgens een credo van Theo Maassen: Fietsers die ’s nachts op een verlaten kruispunt voor een rood stoplicht stilstaan, zijn hele enge mensen. Waarvan akte.