Eind augustus was de houding van de RUG nog apatisch. Toen er ontgroeningsfoto’s uit de Almanakken van Vindicat en Albertus Magnus uitlekten van het niveau ‘zet een stok in de bakkes van een feut en ram het culturele erfgoed in het gezicht van de volgende generatie’, vond de RUG dat het een interne kwestie betrof. Studenten mogen zelf weten wiens urine ze drinken, zeg maar.

Zelfbeschikking is de laatste verdedigingslinie van studentencorpora. Als ze alle avonden absint atten met hun anus, dan mogen ze dat toch gewoon? Dit extrapoleren ze naar hun omgangsvormen: als Vindicat à la Full Metal Jacket haar leden hersenoedeempjes wil slaan met bangaboekjes, dan is dat hun goed recht. Over recht gesproken: als er dan toch slachtoffers zijn, dan zorgt de interne rechtspraak er wel voor dat ze een paar saunabonnen krijgen.

Corpsen als Vindicat dulden geen pottenkijkers en daar wringt de schoen. Een mishandeling mag dan wel een uitzondering zijn, misogyne bangalijstjes zijn dat allerminst. Er gebeuren klaarblijkelijk zaken die het daglicht buiten de sociëteit niet kunnen verdragen en het is belangrijk dat de universiteit daar zicht op heeft. De RUG en de rest van de studentenwereld hebben dusdanig lang Vindicat-gevalletjes genegeerd dat een radicaal antwoord niet kon uitblijven. Hoewel een ontgroeningsverbod te ver gaat, profileren verenigingen zichzelf te prominent om geheimzinnig te blijven over zaken die haaks op de samenleving staan. They can’t have their cake and eat it too.

Ik koester de hoop dat het in Eindhoven meevalt, getuige de transparantie rondom de ontgroeningen richting het CvB. Brabanders gaan wel degelijk boven Groningers. Toch moeten we kritisch blijven; als de motivatie voor een vernederende ontgroening slechts het creëren van saamhorigheid is, blijft dat een zwaktebod.