Nu moet ik echter de realiteit actief verwerken. De realiteit van Trump die mijn plannen overhoopt gooit. Ik had dinsdagavond namelijk een kolderiek columnpje bedacht over keuzes maken, de verkiezingen in de VS en op de TU/e, en USE-vakken. Hell, het zou een gezellig stukkie worden met zelfs een Gerri Eickhof-verwijzing erin.

Ik had graag willen schrijven dat de keuze tussen twee kandidaten eigenlijk best eenvoudig is. Dat we het onszelf op de TU/e alleen maar lastig maken met dertig kandidaten. Dat mensen uit keuze-ellende op iemand zouden stemmen die ze lekker vinden of kennen in plaats van zijn of haar standpunten.

Ik had ook willen vragen of die keuzevrijheid in het TU/e-onderwijs ons wel gelukkig maakt. Dat er onderzoeken zijn geweest die laten zien dat supermarktklanten meer jam zullen kopen als er keuze uit minder merken is. Het leven teruggebracht tot een keuze tussen potten jam, wat een weelde.

Ik had een heel plan, maar dat kan nu de prullenbak in. Alle onderzoeken ten spijt, in de VS heeft iemand gewonnen uit de Post-truth Era die zegt dat Global Warming een hoax van de Chinezen is. Misschien kunnen we als wetenschappers maar beter naar de leegstaande Bunker vluchten.

Nee, liever vlucht ik naar de wereld van afgelopen dinsdagavond. De wereld van ervoor. In plaats van te denken aan ‘Clinton vs Trump’ kon je toen kijken naar ‘Conny vs Tilly’ bij de Rijdende Rechter. Volgens Conny stond de boom van Tilly op de verkeerde plek, waarop Tilly haar toesnauwde dat haar tuin een rommel was. Wat een fijne, zorgeloze wereld.