Typerend was dat bijna alleen Laurents papa aan het woord was, terwijl mama er lachend naast zat. Het relaas ging niet over het vermeende pestgedrag van de TU/e of andere problemen. In plaats daarvan keek Nederland naar een nieuwe aflevering van de goednieuwsshow over celebrity Laurent, met papa in een gewillige hoofdrol. Beelden van een middelbareschooldiploma, een interview met Ivo Niehe, Laurent op de TU/e, dat hadden zij toch mooi voor mekaar.

Het positieve verhaal in Pauw paste mooi in het rijtje NOS, RTL, Telegraaf, Le Figaro, Le Monde, Der Spiegel en CNN, die ook al aandacht besteedden aan het wonderkind. En aan zijn ouders, natuurlijk. Normaal vind je zulke ouders aan de rand van het voetbalveld, waar ze andere kinderen wegduwen zodra er scouts van PSV of Ajax zijn. In dit geval zijn er geen scouts, maar TV-camera’s: waar de media in de politiek een controlerende functie heeft, geeft zij in dit geval slechts gehoor aan een roep om aandacht van de ouders - onder het mom van ‘samenwerkingen zoeken voor Laurent’.

De breuk met de TU/e werd in Pauw afgedaan als een simpele transfer, omdat er een betere universiteit in the picture is. Het lijkt erop dat Laurent een PhD mag gaan doen aan een college in de VS. Blijkbaar ging dit niet om een ‘diploma op je negende’, maar moest Laurent na tien maanden met elektro stoppen, omdat de acht maanden uitstel niet in de studie- en PR-strategie pasten. Terwijl de ouders rekenden op elke voorkeursbehandeling die er (nog niet) was, zei de TU/e gewoon ‘nee’ - wellicht als eerste. Mierenneukers natuurlijk, om een futiliteit als een bachelordiploma EE.

Voorkeursbehandelingen

Het cliché in Nederland is dat we talent niet op waarde schatten. Ook in Pauw reageerden de ouders bevestigend dat je kop eraf gaat zodra je hem boven het maaiveld uitsteekt. Verongelijkt reageren dat anderen slechts jaloers zijn, terwijl je al twee jaar van alle media-aandacht mag genieten. Terwijl de TU/e mentoren en hoogleraren ter beschikking stelt. Terwijl alle momenten voor tentamens, herkansingen, enzovoorts, speciaal voor jou worden gepland. Zelfs aan zulke megalomane voorkeursbehandelingen zit een grens.

Kom, Laurent is ook maar een kind. Een vak leren kan zomaar iets langer duren. Zomaar, ongepland. Wellicht haalde hij zoals de meeste EE-studenten Computation niet in één keer. Tja, het blijft elektrotechniek, hè? Ik heb eeuwen moeten zwoegen voordat ik die driedubbele integralen over magnetische velden snapte. Dat de TU/e hier een aantal maanden meer voor wilde plannen, is wellicht het enige realistische aspect van deze hele soap.

Uiteindelijk heeft Laurents mama in Pauw twee volzinnen van haar tong laten rollen. Ze zei dat Laurent één week over een vak doet, dus zelfs als ie tien vakken zou moeten herkansen, zou zijn studievertraging niet langer dan drie maanden hoeven duren. Dit was het enige moment dat het echtpaar zich niet aan het PR-script van papa hield. Twee volzinnen die duidelijk maakten dat er geen dankbaarheid is, maar dat alles slechts per ommegaande geregeld moet worden. Voor Laurent én hunzelf.