Laat ik eerst duidelijk maken dat ik niks tegen jeu de boules heb. Een balsport met zoveel onenigheid per m² is bij voorbaat geweldig. Drie mensen achterin de zestig die zich opgewonden buigen over drie ijzeren ballen met een houtjetouwtje-meetlintje erbij. Om maar te kijken wie het dichtste bij het kleinste balletje ligt. En dan vooral de bal die ‘niet ligt’ triomfantelijk wegschoppen.

Er staat ook altijd zo’n hele entourage omheen, allemaal balcoaches. Daar zou ik eigenlijk deel van uit willen maken. Naast zo’n grijze man met dik montuur staan, die met zijn armen over elkaar de worpen van andere pensionado’s zorgvuldig analyseert: “Zo’n bal moet je toch niet onderhands proberen weg te stoten!” They see me rollin’, they hatin’…

Toch durf ik het niet. Na even smachtend naar de Paviljoen-grindbak gekeken te hebben, loop ik altijd snel door. Natuurlijk, ik zou lid kunnen worden van de PV en meespelen, maar de jeu de boules-uitstraling doet mij vrezen voor de rest van haar activiteiten.

Een snel rondje op haar website bevestigt mijn vermoedens. De Comic Sans in de laatste nieuwsbrief zou ik nog kunnen vergeven, maar de tweede vraag van de FAQ geeft te denken: ‘Mijn partner was lid maar is nu overleden, wat nu?’ Ook de 4B’s van de vereniging zijn weinig verjongend, met badminton (ok, vooruit), beeldhouwen (hipster), bijenhouden (wat?) en bridge (hé, dat speelt mijn schoonvader). Wat is filatelie trouwens?

De PV is haar imago-probleem niet ontgaan en het is goed dat ze niet de boule de boule wil laten. Alleen de gepensioneerden afsplitsen zal echter niet genoeg zijn, want het imago neigt daarvoor te veel naar een stoffige petanque-bak.

Wat denkt de PV van een sectie t/m 35 jaar? Dat doen ze bij sommige consultancies, zodat jongere mensen met elkaar kunnen binden en kansen pakken. Kunnen we gelijk beginnen met een nieuwe balsport: paintball, anyone?