Aan deze tafels hopen onze leiders een mondiale consensus te vinden, zoals de wetenschap dat al jaren heeft. De consensus dat de mens de belangrijkste oorzaak van de moderne klimaatverandering is en dat zij moet worden bestreden. Ditmaal kan men niet wijzen naar een lone wolf, duidelijke dader of externe vijand. Nee, niet IS of Noord-Korea, maar de samenleving heeft het gedaan.

Voel je niet meteen schuldig; we hadden goede redenen voor onze acties. Immers, de smogluchten gevuld met broeikasgassen en de olievlekken in de oceaan zijn een symptoom van een welvarende Westerse samenleving, maar tevens een brevet van duurzaam onvermogen. Klimaatverandering is nooit ons doel geweest; het is slechts een misdaad waar iedereen aan medeplichtig is, maar niemand eigenlijk een motief voor heeft.

Nu moeten we als daders kijken hoe we onze samenleving kunnen verbeteren; klimaatactivisme zonder Greenpeace-boot, aan de vergadertafel. Dat betekent niet ‘weg met ons’, maar wel dat de politiek één van de vele technologische of gedragsmatige oplossingen moet aangrijpen om in actie te komen.

Daarom onderschrijf ik de petitie van 64 hoogleraren waarin ze pleiten voor sluiting van de Nederlandse kolencentrales. Hoewel zij hierom kritiek kregen omdat ze zich met de politiek bemoeiden, vraag ik me af: Is het zo ridicuul dat experts die hier dag in, dag uit mee bezig zijn zich hierover uitspreken? De wetenschappelijke 97%-consensus moet juist nú in het gezicht van de politiek uitgewreven worden.

Binnenkort dreigen we ook medeplichtig te worden aan het in zee storten van een enorme gletsjer op Groenland - een gevaarte dat bijna 2 miljoen Olympische zwembaden kan vullen. Dat kunnen we niet meer voorkomen, maar de politiek kan nog wel het ijs uit 2040 redden.