Gisteravond keek ik wél naar Breaking Bad. Voor als je die serie niet kent: Breaking Bad (9,6 op IMDb.com) is een soort ‘Komt een vrouw bij de Dokter’ meets ‘Fear and Loathing in Las Vegas’ meets ‘Malcolm in the Middle’, waarin een terminale scheikundeleraar ongeveer à la Robert Kranenborg crystal meth gaat ‘koken’ en onderwijl nog wat drugsboefjes omlegt.

Aangezien Breaking Bad een populaire ‘scheikundeserie’ is en er twintig procent meer scheikundestudenten zijn, wist de Telegraaf het zeker: “TV-serie zet chemie op de kaart.” Immers, ten tijde van Top Gun verviervoudigde het aantal kadetten ook.

Nou, wat een kansloze onzin. De Telegraaf heeft ‘in de wandelgangen’ gehoord dat Breaking Bad de reden is. Integendeel, de populariteitsrelatie tussen drugskokende gangsters met scheikundeformules en scheikunde is heel wat anders dan de populariteitsrelatie tussen film-gevechtsvliegtuigpiloten en gevechtsvliegtuigpiloten. Wat de Telegraaf wél ‘bewijst’, is dat de interesse in de populariteit van het wetenschappelijke onderwijs pas wordt aangewakkerd als er een mainstream-trend aan gekoppeld kan worden.

Ach, vergeet de zogenaamde PR-kracht van Breaking Bad: scheikunde is juist het voorbeeld dat gerichte prestatieprikkelende investeringen zijn vruchten kunnen afwerpen. De discipline straalt baanzekerheid uit op aankomende studenten. Gerichte investeringen, zoals beurzen en stageplekken voor excellente studenten, is toekomstmuziek waar we naar moeten luisteren. Maar dat vindt de Telegraaf geen nieuws.

DWDD snapte het ook niet: Matthijs had twee scheikundigen aan tafel. Hij vroeg waarom Breaking Bad scheikunde een impuls geeft. Toen de hoogleraren ontkennend antwoordden, moesten ze maar iets laten ontploffen. Ik zapte naar The Big Bang Theory.