Theo wijst glunderend naar de horizon: “Kijk naar dat kleurenpalet buurman, wat gaaf!” De verwondering maakt bij de pientere Toon al snel plaats voor onrust: “Je weet het hè, ‘morgenrood, water in de sloot’.” Theo rolt met zijn ogen: “Net zoals afgelopen maandag zeker? Toen hedde een lekker kleurke gekregen met oew boerenverstand!” Toon lacht met enige kiespijn: “Kom, we gaan de boer op.”

De herfstkleuren op het pad richting de boerderij camoufleren de stilte. De maatschappelijk geëngageerde Toon besluit de stilte te doorbreken: “Goed hè, dat ze gaan boren naar schaliegas. Net wat de economie nodig heeft!” Theo haalt zijn neus op: “Waar heb je het nou weer over, heb je niet gehoord dat 55 wetenschappers tegen zijn?” Toon fronst: “Wat weten zij er nou van? Onze minister heeft toch groot gelijk, het gaat toch al jaren goed met gas?”

Theo steekt van wal over nieuwe energievormen, zoals zonne-energie en kernfusie: “Ons John zei dat er in Eindhoven een instituut komt om de energie van de toekomst te ontwikkelen!” Toon haalt zijn schouders op: “Levert mij dat geld op? Levert mij dat banen op? Goed dat ze bezuinigen op dat hautaine onderwijs. Van dat studenten- en wetenschapsgeld kunnen we ouderen-luiers en tractors kopen.”

Theo kijkt hopeloos naar zijn buurman: “Ken je die mop van die koe die ging liggen?” Toon antwoordt ontkennend. Theo glundert: “Dat weet je niet!” Er valt een stilte. “…Met die grap win je geen cabaretfestival”, verzucht Toon. Theo gniffelt: “Maar wel een Ig Nobelprijs!”