Maar dit kan ook averechts werken, bijvoorbeeld door wat ik een 'Adele’tje' noem: het toevoegen van een flinke dosis melodramatiek aan een tv- of filmfragment middels een ballad van Britse zangeres Adele. Een Adele'tje als ‘Someone like you’ is immers de start van sentimentele gevoelens.

Keek je afgelopen week naar -pak ‘m beet- 'De 30 meest dramatische showbizz-momenten van 2013', werd de toon gezet als een fragment startte met piano en 'Never mind, I’ll find.. someone like youuu..'. Een Adele’tje betekent altijd vergeten glorie.

Toen Hans op de nieuwjaarsreceptie zei dat 2013 voelde als een halfleeg glas, begon het Adele’tje alweer te spelen ('sometimes it lasts in love but sometimes it hurts insteaaaad…'). Mijn aandacht verslapte: 'Should I give up or should I just keep chasing pavements?'.

'Maarrrrrr… van achter een pilaar' verscheen Hans’ lachende gezicht. Op een 'Kedeng kedeng'-ritme knalde Hans plots positieve taal in onze richting: "2013 was een topjaar", en de komst Jan Mengelers is "keigaaf". Goed zo, Brabo-Hans!

De nieuwjaarsreceptie stelde me gerust dat de TU/e een duidelijke visie heeft en niet alleen terugkijkt met Adele op de achtergrond. De TU/e en Hans hebben stappen gemaakt sinds de opening academisch jaar, gesterkt door de successen. Wat nu nog ontbreekt, is een echt collectief TU/e.

Het Bachelor College verenigt de TU/e door onderwijs, maar velen zijn nog zoekende in het nieuwe systeem. Hiervoor hebben we een Bon Jovi'tje nodig: als Hans 'Livin’ on a Prayer' begint te zingen, kan niemand weerstaan om mee te zingen. 'We’ve got to hold on, to what we’ve got!' krijgt zeker collectieve navolging met: 'We’ve got each other, and that’s a lot for love..'

Dus, volgend jaar in het Engels, Hans? 'We’ll give it a shot!'