255 euro. Op zoveel basisbeurs kun je rekenen als uitwonende student vanaf september 2023. Hoera. Een bedrag wat men in 2008 ook ontving als basisbeurs, in een tijd dat er nog geen Lehman Brothers waren omgevallen, jonge mensen nog wel eens een huis konden kopen en logischerwijs Mark Rutte nog nauwelijks bekend was.

255 euro. Mensen die nog saaier zijn dan de Van Roosmalen-stem waarin u deze column dient lezen zullen zeggen: het is beter dan niets. Je hoeft tenminste wat minder te lenen. Het is een tegemoetkoming. Het leidt tot minder schulden. Er zijn minder bijbaantjes nodig. Ja, inderdaad, allemaal waar, maar juist daarom zijn dit saaie argumenten. Het ís inderdaad beter dan niets. Het is maandelijks 255 euro – en daar is dan ook alles mee gezegd.

255 euro. Ik heb geen idee waarop dat gebaseerd is, maar ongetwijfeld niet een uitgebreide kosten-batenanalyse. Het enige wat ik in nieuwsberichten lees is dat, inderdaad, de basisbeurs terugkomt. De renaissance van een gift die werd afgeschaft in 2015 om onderwijsgeld slimmer en beter te gaan uitgeven, is teruggehaald door een onderwijsminister uit Princeton die nog steeds tekst en uitleg moet geven over iets van een onderwijsvisie.

255 euro. Op 23 augustus 2013 kreeg ik mijn laatste studiefinanciering en toen was dat al meer dan dat: €272,46. Voldoende om het collegegeld te bekostigen (toen nog jaarlijks €1835,-), maar om de kamerhuur te bekostigen moest je een beetje werken of bijlenen. Gelukkig was de huur toen nog flink minder dan €300,-. Als de basisbeurs het idee van toen moet voorstellen kan ik je vertellen: er is een hoop veranderd. Niet alleen dat we Avicii voor Mart Hoogkamer hebben ingeruild.

255 euro. Ik snap dat je er blij mee gaat zijn. Zou ik ook zijn. Toch fijn dat jonge mensen weer een stuk van de hoge kosten kunnen financieren. Het bespaarde geld van de afgelopen jaren heeft echter niet geleid tot minder werkdruk bij docenten en beter onderwijs. Integendeel, het universiteitspersoneel staat steeds meer onder druk. Pas nu het kabinet door heeft dat afgestudeerden doorzeefd zijn met schulden, kreeg het heimwee naar dat bedrag uit 2008. Een saaie maatregel voor een verdrietige realiteit: we zijn geen stap verder, maar we hebben wel een hele generatie studenten in de schulden gestoken.