De kantonrechter heeft op 18 oktober geoordeeld dat de universiteit 20.135 euro moet betalen voor het intrekken van het verzoekschrift. Toch is het niet zo dat daarmee de kous af is; de universiteit wil de zaak opnieuw voor de rechter laten komen, maar dan dus zonder een deel van de initieel ingestuurde stukken.

De universitair hoofddocent is het daar niet mee eens en ziet die stukken ook als bewijs en de rechter heeft ook erkend dat deze stukken nog steeds als bewijs kunnen dienen in komende zaken. In het eerst ingebrachte verzoekschrift is communicatie met de ombudsman opgenomen.

De universiteit wil vanwege de privacy niet reageren. Wel liet de woordvoerder vrijdag weten dat de TU/e “inderdaad de ontslagzaak zal doorzetten; vandaag zijn het herziene verzoekschrift naar de rechter en verweerder gestuurd.” De ombudsman van de TU/e, Anna Soedira, is ook om een reactie gevraagd maar is niet in de gelegenheid inhoudelijk te reageren.

Sociaal onveilige werksituatie

De advocaat van de werknemer laat weten dat aan deze zaak een sociaal onveilige werksituatie ten grondslag ligt. Maar wat is concreet het probleem? “Mijn client kreeg in oktober 2020 onterecht het verwijt dat hij zou disfunctioneren”, laat De Jong, advocaat van de werknemer desgevraagd weten. “Daar heeft hij jarenlang weerstand aan geboden en de universiteit heeft hem daar in november 2022 ook in erkend dat dat verwijt onterecht was. In januari 2023 lag er zelfs een voorstel voor een oplossing, maar die kwam er helaas niet en toen stelde de TU/e dat er een conflict is ontstaan omdat er geen oplossing is gevonden. In december 2023 werd de procedure aangekondigd, in maart het verzoekschrift ingediend en nu ligt er dus deze uitspraak.”

Rol CvB en RvT

“Het College van Bestuur (CvB) en de Raad van Toezicht (RvT) van de universiteit zijn betrokken in de discussies die mijn client heeft gevoerd om tot een oplossing te komen”, zo stelt De Jong. “Hij heeft het echt overal geprobeerd, van de decaan en het faculteitsbestuur tot de vertrouwenspersoon, ombudsman en uiteindelijk dus het CvB en de RvT.”

“We zijn teleurgesteld in de manier hoe het CvB en de RvT zich hebben opgesteld in deze kwestie en hadden anders verwacht gezien hoe de rector (Silvia Lenaerts, red.) uit het CvB en Mariette Hamer uit de Raad van Toezicht zich publiekelijk uiten over sociaal onveilig gedrag. Beiden zeggen dat je bij hen mag aankloppen als je tegen sociale onveiligheid aanloopt en dat er ook geluisterd moet worden naar zulke melders. Iets dat wordt ondersteund door de code Goed Bestuur. Maar ze hielden hier beiden de boot af. Mijn client werd teruggestuurd naar het faculteitsbestuur om een oplossing te zoeken, terwijl dat faculteitsbestuur volgens ons juist aan de basis van het probleem staat.”

Intrekken verzoekschrift

‘Uitgangspunt is dat een verzoekschrift kan worden ingetrokken zolang daarop niet is beslist en dat in geval van intrekking desgevraagd slechts op een kostenveroordeling wordt beslist (zie artikel 1.2.8. van het Landelijk procesreglement verzoekschriften rechtbanken, kanton). Nadere voorwaarden aan intrekking worden in de wet of het procesreglement niet gesteld. Slechts in bijzondere gevallen van misbruik van (proces)recht zou dat anders kunnen zijn.’ Dit valt te lezen in de uitspraak over of er wel of geen misbruik van recht is gepleegd met het intrekken van het verzoekschrift door de TU/e, gesteld door de werknemer (de verweerder).

‘[verweerder] wordt niet gevolgd in zijn standpunt dat intrekking van het verzoek en/of de proceshouding van TU/e moet worden beoordeeld als misbruik van recht of in strijd is met de goede procesorde. Het staat TU/e in beginsel vrij om haar verzoek in te trekken.’

De rechter is het dus niet eens dat de TU/e misbruik van recht heeft gepleegd. Wel valt er uit de griffiecommunicatie op te maken dat wat de universiteit in de zaak poogde te doen, een processtuk vernietigen dat achteraf niet naar eigen wens was en vervangen door een ander, niet mogelijk is. Zie het kleurkader voor de toelichting hierop.

Het intrekken van het verzoekschrift en opnieuw starten van een zaak om eigenlijk hetzelfde resultaat te bereiken kan dus wel. De rechter maakt echter ook duidelijk dat de bewijsstukken die de TU/e eventueel niet meer zelf inbrengt in de nieuwe zaak, nog altijd als bewijs mogen dienen en de UHD die dan zelf kan inbrengen.

De rechter gaat vervolgens verder door te stellen dat beide partijen over hun eigen verzoekschrift en verweer gaan en dat iets achterwege laten niet in strijd is met de waarheidsplicht in artikel 21 Rv. ‘De waarheidsplicht verzet zich tegen het bewust aanvoeren van onwaarheden, maar dat laat onverlet dat het aan partijen zelf is om te bepalen welke feiten zij aan het verzoek ten grondslag leggen.’

Ombudscommunicatie

Uit de beschikking blijkt dat in het initieel ingebrachte verzoekschrift van de TU/e communicatie met de ombudsman was opgenomen. Iets dat de universiteit poogde te veranderen met een nieuw verzoekschrift en het vernietigen van het oude, zoals blijkt uit de communicatie van de griffie. Advocaat De Jong: “Dit heeft de rechter echter niet toegestaan.”

Communicatie van de griffie van de rechtbank

‘Verzoekster heeft op 14 maart 2024 een verzoekschrift met producties ingediend. Verweerder heeft op 14 mei 20204 een verweerschrift ingediend.
Verzoekster heeft op 26 april 2024 een “vervangend verzoekschrift” ingediend met het verzoek het op 14 maart 2024 ingediende verzoekschrift met producties te vernietigen.
Verweerder heeft het “vervangende verzoekschrift” van 26 april 2024 niet ontvangen.
Verweerder is eerst op 22 mei 2024 ervan op de hoogte geraakt dat verzoekster een “vervangend verzoekschrift” heeft ingediend.
Verweerder heeft daartegen op 22 mei 2024 gemotiveerd bezwaar gemaakt.
Het bezwaar van verweerder is gegrond.
De wet, noch het procesreglement voorziet in de mogelijkheid om een reeds ingediend processtuk in te trekken.

Artikel 283 Rv ziet evenmin op die situatie; dan neemt een bestaand processtuk tot uitgangspunt, waarop een later processtuk wijzigingen aanbrengt.

Het op 14 maart 2024 ingediende verzoekschrift met producties blijft derhalve tot het procesdossier behoren.

Op grond van artikel 283 Rv/artikel 1.2.7 van het procesreglement staat het verzoekster vrij een verandering of vermeerdering verzoek/verbetering verzoekschrift in te dienen.

Verzoekster dient daarbij duidelijk en overzichtelijk weer te geven welke gronden zij niet langer aan haar verzoek ten grondslag legt, respectievelijk op welke feiten, respectievelijk producties zij zich niet langer beroept. Voorts dient zij, zo nodig, duidelijk weer te geven op welke onderdelen het “petitum” is gewijzigd.

Dit alles heeft verzoekster nagelaten. Verweerder wordt daardoor ernstig in zijn verweer bemoeilijkt. Dit is niet acceptabel.'

Uit de beschikking blijkt dat de werknemer dan wel het recht heeft de eerder door de universiteit ingebrachte stukken opnieuw in te brengen, maar ook dat deze bang is straks door de universiteit te worden beticht van het schenden van de vertrouwelijkheid van het ombudsproces: ‘In een nieuwe ontbindingsprocedure zal TU/e [verweerder] (proberen te) verwijten dat hij de vertrouwelijkheid van het ombudsproces schendt als hij zich beroept op stellingen en producties die TU/e heeft willen onttrekken aan deze procedure.’

Zorgplicht

De Universiteitsraad heeft ook lucht gekregen van de rechtszaak. Martijn Klabbers laat namens de HR-commissie van de raad weten dat “de Universiteitsraad welzijn en de sociale veiligheid van alle leden van onze gemeenschap als een de vier topprioriteiten ziet. Als er zich problemen voordoen, moeten deze met zorg en aandacht worden behandeld. Een belangrijk onderdeel van het waarborgen van deze veiligheid wordt door onze Ombudsman verzorgd, die onafhankelijk en onpartijdig moet kunnen werken en als zodanig moet worden beschermd. Dit is essentieel voor onze universitaire gemeenschap.”

“De universiteit heeft een zorgplicht voor haar studenten en medewerkers en moet belangenconflicten vermijden. Hoewel de Universiteitsraad geen commentaar geeft op individuele gevallen, nemen we onze rol als vertegenwoordigers van personeel en studenten serieus. We zullen nauwlettend en kritisch volgen hoe deze zaken zich ontwikkelen.”

Hjalmar Mulders, voorzitter van de faculteitsraad van de faculteit Applied Physics laat weten dat “wij als faculteitsraad niet op de hoogte zijn gesteld van een rechtszaak (of uitspraak) tussen de TU/e ​​en een UHD van onze faculteit. Wij vertrouwen erop dat het faculteitsbestuur ons hierover zal informeren indien en wanneer het gepast is om dit te doen.”

Oplossing

De werknemer blijft zich verzetten tegen zijn ontslag. De UHD werkt ondertussen ongestoord verder, zo laat zijn advocaat weten. “Hij is strijdbaar en wil een oplossing voor de sociaal onveilige werksituatie. Zijn vertrek zoals de TU/e eist is niet de oplossing voor die sociale onveiligheid; het zou het bestaan daarvan juist alleen maar bevestigen. Ik vind het heel knap dat je na vier jaar vechten nog iedere dag door kunt werken. Maar hij heeft aan de TU/e gestudeerd, is er gepromoveerd en wil hier ook pensioneren. Daar staat voor hem niets in de weg, aangezien hij geen conflict ervaart met de mensen waarmee hij samenwerkt. Hij doet zijn werk graag en wil zijn kennis overdragen aan volgende generaties. Het enige wat er moet gebeuren, is dat de sociaal onveilige werksituatie wordt opgelost.”

Sociale onveiligheid staat maatschappelijk volop in de belangstelling weet ook De Jong. “Mijn client is loyaal aan zijn universiteit en zijn werk met studenten en heeft zelf nooit de publiciteit gezocht over deze zaak. Maar het is uiteindelijk de universiteit die door deze rechtszaak te starten de zaak naar buiten heeft gebracht (beschikkingen worden openbaar, red.) en het nu in de volle belangstelling is gekomen van de media.”