Het evenement werd afgetrapt met een videoboodschap van Karien van Gennip, demissionair minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. "Techbedrijven bestaan nog steeds voor het grootste deel uit mannen. Is dat niet vreemd? We weten immers dat diverse teams beter werk leveren. We moeten het aantal vrouwen in bestuurskamers en bij bedrijven in het algemeen verhogen", klonk haar pleidooi. Ze sloot haar boodschap af met een verwijzing naar het evenement: "We women are the centre of this afternoon."

Pontificaal op de begane grond van het Atlas-gebouw ziet het paars van de banners met vrouwen uit de technische sector. TU/e’s eigen Rector Magnificus Silvia Lenaerts prijkt in haar toga op een van de afbeeldingen, een docent geeft een lezing, wijzend naar een krijtbord en verderop staat een vrouw in laboratoriumjas, druk bezig met een experiment. Op de hangende schermen boven het podium staat met grote witte letters: "#InspireInclusion.”

De hal kleurt expres niet roze. Paars is de officiële kleur van de Internationale Vrouwendag, maar het was ook zeker een bewuste keuze van de organisatie van het evenement. Roze gebruiken bij een evenement over vrouwen bekrachtigt immers alleen het stereotype en daar gaat het vandaag zeker niet over. Vrouwen in de wetenschap en in de technische sector werken tegen alle vooroordelen in naar de top.

“We komen van ver”

Op het evenement wordt er aandacht besteed aan vrouwelijke rolmodellen in de techwereld en op de TU/e. Iedere spreker krijgt vijftien minuten de tijd, maar eerst krijgt de zaal een video te zien over 67 jaar vrouwenemancipatie op de TU/e. Bekijk de video hieronder.

De tekst loopt door onder de video. 

Rector Magnificus Silvia Lenaerts en voorzitter van het College van Bestuur Robert-Jan Smits worden het podium opgeroepen. “We zijn er nog niet”, benadrukt Smits meteen. “We komen van ver en ons streven voor het aandeel vrouwelijke hoogleraren op de universiteit is bijna behaald.”

Daarbij doelt Smits op het streefcijfer voor vrouwelijke hoogleraren, die ligt op 25 procent in 2025. Dat is op dit moment nog 21,7 procent. Het percentage vrouwelijke universitair docenten is wel al behaald met ruim 35 procent. Het aandeel universitair hoofddocenten blijft nog achter, blijkt uit de tijdlijn die door Cursor is samengesteld.

“Toen ik hier begon, stonden we het laagst op de ranglijst van alle Nederlandse universiteiten met het aandeel vrouwen in wetenschappelijk personeel”, gaat Smits verder. “Op die plek wilde ik absoluut niet staan en gelukkig is dat niet meer zo. We staan niet meer onderaan.” De zaal begint te klappen en lacht na de afsluiting van Smits: “Dat is namelijk Delft.”

Lenaerts heeft ook een boodschap voor alle vrouwen in de zaal: “Jullie zijn rolmodellen. Doe wat je het allerleukste vindt om te doen. Jullie kunnen alles. Jullie kunnen hetzelfde als mannen en zelfs meer. We gaan nog hoger op die ranglijst staan. Waarom zouden we niet streven naar vijftig procent vrouwen in het wetenschappelijk personeel. Waarom niet meer dan dat?” Lenaerts krijgt applaus van de volle zaal met voornamelijk vrouwen. Opmerkelijk detail: het aantal mannen is op twee handen te tellen.

Vrouwen en gezondheid

Een van die mannen is de eerste gastspreker op het evenement. Gynaecoloog Bas van Rijn van het Maxima MC vertelt over hoe gender een enorme impact heeft in de medische wereld. Dat vrouwen weliswaar minder aanleg hebben om een hartaanval te krijgen, maar opmerkelijk minder kans hebben om het te overleven. “Dat komt doordat er een kloof is tussen de gezondheidsdata van mannen en vrouwen. Er is veel minder onderzoek naar vrouwen gedaan.”

Van Rijn benoemt de ‘Hollywood heart attack’: een man die naar zijn borstkast grijpt en op de grond neervalt. “Iedereen weet dan meteen wat er aan de hand is en kan vervolgens helpen. Bij vrouwen ziet zo’n hartaanval er anders uit. Die ervaren minder vaak een pijn op de borst, maar worden bijvoorbeeld kortademig, waardoor het minder snel wordt opgemerkt én minder goed wordt behandeld.” Van Rijn sluit zijn verhaal dan ook af met een oproep voor meer geld om genderongelijkheid in medische data terug te dringen.

Diversiteit en inclusie

TU/e’s eigen Chief Diversity Officer Evangelia Demerouti vertelt hoe ze in 2017 deze functie kreeg. Aanvankelijk werkte ze met één collega aan het beleid voor meer diversiteit en inclusie. “Tegenwoordig zie ik overal mensen om mij heen die zich hiervoor inzetten. Dat vind ik mooi om te zien.” Ze benadrukt daarbij het verschil tussen diversiteit en inclusie. “Diversiteit gaat over cijfers, de demografische kenmerken. Inclusie is vager. Dat gaat erover of een persoon betrokken is bij een organisatie en of de karakteristieken van die persoon gewaardeerd worden door de organisatie.”

Demerouti heeft een leiderschapstraining ontwikkeld, die sinds kort te volgen is voor leidinggevenden en ander personeel van de TU/e. Deze is bedoeld om te leren hoe je je team een boost geeft, waarbij inclusie als thema extra aandacht krijgt.

Simac

Een andere gastspreker van buiten de universiteit is de kersverse CEO van Simac, Maartje van Schagen. Ze vertelt over hoe ze het bedrijf van haar vader vijf maanden geleden overnam. Toen ze eenmaal de titel kreeg, veranderde er een hoop. “Ik was echt overweldigd door alle aandacht en erkenning. Iedereen wil met je praten. Je wordt voor van alles uitgenodigd. Dat heeft me echt verbaasd.”

Ook zij kreeg te maken met opmerkingen als ‘meisje toch’ of kennis die wordt achtergehouden ‘omdat ze denken dat ik het niet aankan.’ Toen ze een nieuw managementteam aanstelde, haalde ze er meteen twee vrouwen bij. “Ze waren een beetje onzichtbaar, maar zo talentvol. Recent kwamen ze naar me toe met de mededeling dat wij met z’n drieën echt als rolmodellen werden gezien door andere vrouwen binnen het bedrijf. Dat wij laten zien dat je als vrouw de top kan bereiken. Dat heeft mijn ogen geopend. Mijn ervaringen kunnen anderen inspireren.” Schagen sluit haar verhaal af met een oproep aan de vrouwen in de zaal: “Omarm je individualiteit. Wees niet bang om de wereld te tonen wie jij bent.”

Jump!

De dag wordt afgesloten met een ‘jump’ van Ineke Hurkmans van JumpMovement. Zij heeft een schaalbare methode ontwikkeld voor gesprekken die beweging en verbondenheid creëren in organisaties. Iedereen mag blijven zitten, want het is meer een mentale sprong. Het zijn in totaal zeven stappen, die de aanwezigen in tweetallen moeten uitvoeren. Hand in hand moeten ze elkaar vertellen over hun mooiste prestaties. De oefening is bedoeld om een diepere connectie met elkaar aan te gaan, maar vooral om stil te staan bij de verworven successen van alle vrouwen in de zaal en daar erkenning voor te krijgen.

Cursor vroeg aan de aanwezigen of zo’n Internationale Vrouwendag wel nodig is. Bekijk de video hieronder: