Täuber bekritiseerde het diversiteitsbeleid aan haar eigen universiteit en verloor uiteindelijk haar baan. Haar ontslag leidde tot protesten, petities en een inzamelingsactie voor haar juridische kosten.

Haar sympathisanten bezetten bovendien een gebouw, dat door de politie met geweld is ontruimd. Ook won Täuber een jaarlijkse prijs van de Algemene Onderwijsbond voor haar strijd tegen sociale onveiligheid.

Volgens de universiteit is de arbeidsrelatie “ernstig verstoord” en komt dat heus niet door de kritiek die ze op het beleid heeft. Critici menen echter dat de universiteit een lastpak monddood maakt en zo een angstcultuur schept.

Rechter

Bij de kantonrechter kregen beide partijen een beetje gelijk: de arbeidsrelatie was inderdaad verstoord, maar de universiteit zou daarbij “een belangrijke, zo niet doorslaggevende rol” hebben gespeeld. Dus gingen beide partijen in hoger beroep: Täuber wilde haar baan terug, terwijl de universiteit de schuld wilde afschuiven op Täuber zelf.

Het is duidelijk dat een kritisch artikel over het diversiteitsbeleid binnen de universiteit kwaad bloed heeft gezet, waarna allerlei gesprekken en bemiddelingstrajecten volgden, maar is haar onwelgevallige mening echt de reden voor haar ontslag?

Keten

Het Gerechtshof meent van niet. Haar essay was weliswaar een schakel in de “keten van gebeurtenissen” die tot het ontslag hebben geleid. “Maar die keten is niet begonnen met de publicatie van het essay.”

Er zou eerder al een conflict zijn over publicatie-eisen waar ze niet aan voldeed. Ze beschuldigde haar leidinggevende van ‘scientific harassment’ en seksisme. Daarmee blies ze de zaak volgens het Gerechtshof op “tot buitengewone proporties”.

Na de publicatie van het essay in 2019 is er ook nog veel gebeurd. Volgens de rechters was haar houding “weinig coöperatief”. Het verzoek om ontslag kwam pas tweeënhalf jaar later.

Andere functie

Täuber deed een beroep op haar lidmaatschap van de universiteitsraad: de leden mogen toch niet ontslagen worden? Maar dat mag in bepaalde gevallen wel en de rechters menen dat dit zo’n geval is. Ook hoefde de universiteit voor haar geen baan te creëren aan een andere faculteit.