Samen met Holly Krueger, manager bij het Wearable Senses Lab, bezocht Ioana in mei vorig jaar het Craft The Leather-consortium. Nu toont ze de capsulecollectie die hieruit voortvloeide op de wereldberoemde Lineapelle-vakbeurs in Milaan. De deelname van de faculteit Industrial Design is eenmalig: van de organisatoren mag elke faculteit slechts één keer een deelnemer afvaardigen.

“In totaal zijn we met acht studenten van over de hele wereld samengekomen voor de workshop in het Italiaanse San Miniato. Nadat we veel hadden geleerd over plantaardig gelooide huiden, moesten we drie stukken ontwerpen uit twee huiden die ons werden voorgelegd. Als thema koos ik de geschiedenis van San Miniato.”

Vervuild water

“In de basis bestaat de productie van leer uit vier stappen. Je begint met de huiden, die een afvalproduct van de vleesindustrie zijn. Deze ga je vervolgens looien om ze glad en schoon te maken, waarna ze achtereenvolgens worden geverfd en verwerkt tot bijvoorbeeld tassen of riemen.” Aan het traditionele looiproces komen veel chemicaliën te pas. Bij het zogenoemde ‘chroomlooien’ worden metalen gebruikt om de huid te prepareren voor de verf. Ioana: “Tijdens dit project hebben we een milieuvriendelijke manier geleerd: plantaardig looien. Dit gebeurt met water, dat naderhand gezuiverd kan worden. Bij chroomlooien wordt het water giftig, terwijl het bij plantaardig looien gewoon het reguliere waterzuiveringsproces in kan.”

“Net als vele luxemerken maakt de fast-fashionindustrie op het moment gebruik van chroomlooien. Dat is vooral omdat chroomlooien twee dagen duurt, en plantaardig looien twee maanden. Tijd is geld, vooral in de fast-fashionindustrie.”

Restjes als mest

“Sommige dure merken proberen over te stappen naar plantaardig looien,” zegt Ioana. “Ons werd verteld dat dit bijvoorbeeld voor Gucci en Chanel geldt. Maar doordat zij hun leer nog steeds met acrylkleurstof verven, is het eindproduct nog altijd niet biologisch afbreekbaar.” In de workshop kregen ze ook een alternatief voor acrylkleurstof aangereikt. Ioana hoopt van harte dat de sector overstapt naar een meer circulaire productie van leer. En ze weet ook al wat te doen met de kleine stukjes die overblijven nadat het leer in de juiste vorm is gesneden: “Ik heb ontdekt dat je daar mest van kan maken voor op het land. Dus wat je van het land haalt, kan je er ook weer in stoppen.”

Ioana over haar uiteindelijke ontwerpen: “Ik wilde de geschiedenis en cultuur van San Miniato tot uitdrukking brengen in drie stukken die samen een geheel vormen. Dit geheel staat voor een transformatie, waarin spiritualiteit en de menselijke ervaring samenkomen. De stukken zijn geïnspireerd op de organische patronen van de lokale flora en fauna, waarbij de armen die uit de cape groeien staan voor bloemen in bloei. De inspiratie voor de koninklijke uitstraling, die vooral gestalte krijgt in de herinterpretatie van de hoofdbedekking, haalde ik uit het museum van Santa Chiara.”