Als eerste vrouwelijke rector van een Nederlandse technische universiteit gaat Silvia Lenaerts morgen van start aan de TU/e. Medio januari werd dat bekendgemaakt, maar door de drukte die ze daarna had met de overdracht en het afsluiten van haar werkzaamheden in Antwerpen, was een face-to-face interview met Cursor niet voor 11 mei in te plannen. Wel beantwoordt ze hieronder alvast een aantal vragen die we bij die gelegenheid hadden willen stellen. Voor een interview op de campus wordt snel een datum gezocht.

De keuze voor een rector die niet uit de eigen gelederen komt is voor de TU/e een ongebruikelijk stap. Was dat bij u bekend en vond u het daarom niet extra spannend om als ‘buitenstaander’ deze functie te aanvaarden? Wat was voor u het belangrijkste argument om er ja op te zeggen?

Silvia Lenaerts: “Ik voel me bijzonder vereerd om deze functie te kunnen opnemen. De TU/e en Brainport waren mij al zeer bekend. Ik hou van de academische context met jonge mensen in een belangrijke fase in hun leven. Een technische universiteit is bovendien iets wat me sterk aantrekt, met ingenieurs die oplossingsgericht zijn.

En dan Eindhoven, waar ik als tiener vaak geweest ben omdat mijn vader hier bij het Instituut voor Manuele Geneeskunde van Philips werkte als fysiotherapeut, en het de dichtstbijzijnde stad was in mijn jonge jaren.”

U wordt in Nederland de eerste vrouwelijke rector aan een technische universiteit. Dat is inmiddels al enige tijd bekend. Zijn over dat feit nog bijzondere reacties bij u binnengekomen? Hoe reageert de buitenwacht daarop?

“Ik ben aangenaam verrast met de ongelofelijk vele positieve reacties. Ik vind het straf dat ik nog steeds de eerste vrouw ben, en ik zal hard werken om nog meer vrouwen te inspireren om ook verantwoordelijke rollen op te nemen. Toen ik na mijn studie Chemie begon met werken, was ik de eerste vrouw. Gedurende mijn carrière ben ik vaak de eerste of enige vrouw geweest. En nu weer.

Het is sowieso doodzonde dat er jonge vrouwen zijn die niet kiezen voor een technische opleiding terwijl ze het talent er wel voor hebben. Voor hen wil ik een lans breken, maar ook voor andere jongeren die we op dit moment te weinig bereiken. Jongeren die om uiteenlopende redenen lastig aansluiting vinden bij het academisch onderwijs. Talent moet kunnen bloeien, ongeacht achtergrond, gender of sociale omstandigheden.”

Challenge Based Learning (CBL) is een essentieel onderdeel van het nieuwe Bachelor College 2.0. Hoe kijkt u aan tegen dit onderwijsconcept?

“Ik vind het belangrijk dat we de diversiteit van profielen kunnen bewaken. Zowel de diepgaande vaktechnische kennis als het door maatschappelijke uitdagingen gedreven onderwijs kunnen een belangrijke meerwaarde betekenen voor jonge mensen. Door in aanraking te komen met CBL komen ook andere aspecten van de uitdagingen waarvoor we als samenleving staany, aan bod.

Onze studententeams zijn een prachtig succesvol voorbeeld van CBL. Als je ziet wat zij in relatief korte tijd bereiken en welke innovatieve oplossingen ze aandragen voor uitdagingen die op dit moment in de wereld spelen, dan kan de universiteit daar heel trots op zijn.”

De afgelopen jaren heeft de TU/e het onderzoek op bepaalde themagebieden samengebracht in vier onderzoeksinstituten. Multidisciplinair samenwerken moet daarmee nog meer gestimuleerd worden. Denkt u dat deze aanpak de juiste is en zo ja, waarom? Zijn er in uw ogen nog andere manieren om dat multidisciplinaire samenwerken te stimuleren?

"Ik denk dat naast het diepgaande fundamentele, het fundamenteel en het toegepaste onderzoek er ook ruimte moet zijn voor multidisciplinair onderzoek. Ik heb ervaring met instituten als voorzitter IMDO bij UAntwerpen. Ik vind het fijn dat op deze manier de dwarsverbanden tussen de faculteiten nog verder kunnen groeien."

Groeiende werkdruk en de grote moeite die het kost om voldoende getalenteerde docenten en onderzoekers aan te trekken zijn twee zaken die ook aan de TU/e hoog op de agenda staan. Heb u al een idee hoe dat aan te pakken is?

"Dat zijn inderdaad twee belangrijke punten waar mijn aandacht naar uit zal gaan. Ik denk dat we onder meer ruimte moeten creëren zodat mensen niet alle aspecten moeten opnemen maar meer kunnen differentiëren in dat carrièrepad waarin ze zich het best voelen."

Sociale veiligheid is een onderwerp waar ook aan onze universiteit steeds meer aandacht voor is. Welke rol ziet u daarbij voor uzelf

"Dat is uiteraard zeer belangrijk, sociale veiligheid binnen de werk- en studieomgeving staat bij mij hoog op de agenda. Mensen moeten zich goed en veilig voelen, zodat ze graag komen werken. Daar moet je als universiteit aandacht voor hebben. Onze universiteit draait immers om mensen: om studenten, om onderzoekers, om medewerkers en om alle anderen die op een of andere manier aan ons verbonden zijn. Elk van hen verdient een veilige en positieve omgeving om te kunnen werken en studeren. Daar zijn we allemaal samen verantwoordelijk voor."

Eind januari verscheen op de site van de TU/e een kennismakingsinterview met Silvia Lenaerts.