Cargodrone Aegle vliegt over vijver, voor eventjes
Aero Team Eindhoven presenteerde gisteren op de High Tech Campus de Aegle, een 3D-geprinte drone die ontworpen is om uiteindelijk pakjes te bezorgen bij de mensen thuis. Het is de eerste mijlpaal van het studententeam. Voor de ogen van het publiek deed Aero een ultieme test en liet de drone, die een spanwijdte van drie meter heeft, over de vijver vliegen. Dat ging drie rondjes goed, tot er een windvlaag kwam waar een van de vier motoren niet tegen bestand was.
Voordat team Aero zijn Aegle gaat demonstreren, komen de kleine honderd gasten in de Einsteinzaal samen. Daar vertelt Madis Talmar, programmamanager van TU/e’s studententeams, wat de teams kunnen bereiken “in woonwijken, op wegen, in de ruimte” met hun niet-commerciële, interdisciplinaire en extra-curriculaire opzet. Vervolgens legt Bart Wernaart als lector Moral Design Strategy bij Fontys uit welk onderzoek naar ethische aspecten bij drones hij doet.
Aero’s teammanager Bram Schut blikt terug op de keuzes die Aero maakte: “Drones worden al in gezet voor veiligheid, inspectie van windmolens of andere hoge gebouwen en voor bezorging. Dankzij de Urban Air Mobility Hub is de High Tech Campus een proeftuin geworden voor drone-projecten. Aero richt zich op last mile delivery. Er zijn veel voordelen boven vervoer over wegen, maar de batterijduur is nog een probleem. Het herladen van batterijen duurt te lang en daarom willen wij de batterijen gaan wisselen. In de lucht, want juist het opstijgen kost veel energie.” Team Aero wil 's werelds eerste in-air battery-swap system ontwikkelen, voor oneindige vlieguren. ‘Aegle gaat het eerste puzzelstukje van de puzzel zijn', staat in hun persbericht.
Revolutionaire pakketdienst
Vandaag tonen de teamleden dat eerste puzzelstukje: een gevleugelde drone die verticaal kan stijgen en landen. We lopen naar de vijver en zien het team lang bezig met het kalibreren van de Aegle. Hij is geprint met lichtgewicht PLA en weegt zelf tien kilo. Met een vracht van twee kilo kan dit prototype 18 minuten in de lucht bewegen, als alles goed gaat. De vleugel heeft een spanwijdte van drie meter zodat de stabiliteit groot is. En er is een fors landingsplatform voor de toekomstige batterijbezorger.
De Aegle kan snelheden tot 80 km/u halen. Maar snelheid en actieradius hebben niet de hoogste prioriteit voor het team, de nadruk ligt vooral op de stabiliteit tijdens de vlucht. "We hechten niet zoveel waarde aan snelheid of actieradius. Voor dit project is het vooral belangrijk dat de drone zo stabiel mogelijk vliegt, zodat we er met een tweede drone op kunnen landen", legt technisch manager Grant van Vuuren uit.
Natte landing
Na een kwartier wordt het publiek gemaand achter de rode lijnen te gaan. “Aero is ready for take off. Stay safe and have fun”, zegt teamlid Zach Kohnen. Het is zonnig, maar niet windstil. Aero stijgt op en via de controller die Harsh Nagouda bedient vliegt het indrukwekkende gevaarte rustig over de plas. Drie rondjes gaan goed. Terwijl Isa Dantuma vertelt dat ze het “erg spannend vindt, maar vol vertrouwen is”, heeft een windvlaag de Aegle te pakken. Ze stort in het water, midden in de vijver. Drie studenten twijfelen geen seconde en duiken het water in om de drenkeling op te halen. Het publiek is er stil van.
Dure grap
Het team blijft positief. “We hebben bewezen dat het kan. Maar dit prototype is nog niet bestand tegen vlagerige tegenwind. Daardoor is een van de vier motoren uitgevallen”, zegt de teammanager. “Maar we hebben reserveonderdelen en over drie dagen kunnen we nieuwe testen gaan doen.” Op het oog is alleen de staart gehavend, maar het vervangen van de elektronica zal een dure grap zijn van duizenden euro’s.
Piloot Nagouda ziet de crash op het water van de zonnige kant. “Gelukkig niet hier bij ons op het droge. De propellers roteren acht- tot negenduizend keer per minuut. Het zou erg gevaarlijk zijn geweest als brokstukken in het rond vlogen.” Dat een test kan mislukken is onderdeel van het proces, is de algehele stemming onder de teamleden.
En door!
Ties Aben, mechatronicastudent bij Fontys, heeft tijdens zijn stage bij Aero een locking syteem bedacht en laat dat zien in een kraam aan de oever. “Het idee is geïnspireerd op de manier waarop libellen zich aan elkaar vastklampen. Ik heb zadelvormige stukken geprint die makkelijk op elkaar ‘vallen’ en waar dan klauwen om het andere stuk gaan grijpen. Het moment waarop dat moet gebeuren kan met een QR-sticker op de cargo drone gestuurd worden. De swap drone heeft dan een camera die de code interpreteert op afstand en hoek.”
In de vierjarige roadmap van Team Aero Eindhoven staan als volgende mijlpalen de presentatie van de Spaerow, de connectie van Aegle en Spaerow en de ‘first ever aerial battery-swap’ getekend. Het komende collegejaar wordt de Spaerow gebouwd, de drone die uiteindelijk verantwoordelijk zal zijn voor het verwisselen van de batterijen van de Aegle tijdens de vlucht.
Discussie