Via via hoorden we dat we alle drie naar dezelfde kleine stad in Zweden gingen. We besloten een drankje te doen bij Hubble om elkaar te ontmoeten en het klikte goed. We zagen elkaar daarna voor het eerst weer in Linköping in januari. Het was koud en donker, maar dat mocht de pret niet drukken. Inmiddels zijn we er zelfs van overtuigd dat het weer hier beter is dan in Nederland. Het regent hier amper en de zon schijnt hier meer! Natuurlijk is het kouder, maar we hebben geleerd: laagjes, laagjes, laagjes.

Op de hoofdfoto zie je ons tijdens een studentenfestival op de campus van de universiteit. V.l.n.r. Kobi, Kari en Irne.

Alledrie kregen we via de universiteit een kamer in zogenaamde corridors in de studentenwijk Ryd. In deze wijk, die vijf minuten fietsen van de universiteit is, staan straten vol studentenflats. Bij aankomst was het thema overduidelijk: IKEA. Alle meubels en keukengerei zijn daar gekocht. Wat je ook tegenkomt in je corridor zijn je huisgenoten, alleen was deze ontmoeting wat minder uitgelaten dan we gewend waren. Blijkbaar zijn Zweden in het begin een beetje verlegen…

Samen gingen we op reis naar Lapland, waar we het noorderlicht zagen.

De studentencultuur in Linköping is in sommige opzichten goed vergelijkbaar met de onze, alleen is hier een overall een must-have studentenkledingstuk. Bijna alle studenten hier hebben er eentje. Iedere faculteit heeft haar eigen kleur en stijl. Iedereen personaliseert hem door op het ene been hun naam te naaien en op het andere been patches. De patches kan je verzamelen bij feesten, als herinnering aan je avonturen. Ook wij hebben via het Erasmus Student Network van Linköping een overall bemachtigd. Na onze ‘Overall Inauguration’ (een low-key ontgroening), mochten wij ook een paar uur achter een naaimachine…Op de foto zie je onze overalls na de overall-inauguratie, waarbij we onder andere door de modder moesten rollen.

Een ander aspect van de Zweedse studentencultuur is het fenomeen queuen. Waar wij in Nederland onze kaartjes voor een feest online, aan de deur, of überhaupt niet hoeven te kopen, is het hier normaal om twee uur in de rij te staan voor een kaartje. De ene keer wordt de locatie pas laat bekend gemaakt en moet je tactisch verdeeld staan en sprintjes trekken over de uni, de andere keer gaat je wekker om vier uur in de ochtend omdat de kaartverkoop om zes uur begint. Omdat de kaartverkoop zelf ook redelijk traag gaat sta je dan drie uur buiten in de sneeuw te wachten. Voor de échte populaire feesten zijn de rijen soms drie dágen en nemen Zweden zelfs een tent mee om in te overnachten.