Op de dag van mijn aankomst verborgen lage wolken de bergtoppen om mij heen. Dit zorgt voor erg fraaie foto’s vanuit de vallei, zoals hieronder te zien is. Een mooi voorbeeld van het verschil tussen Longyearbyen en Eindhoven, is het feit dat ik na aankomst enkele dagen vast zat in de stad. Dit was omdat het sterk wordt afgeraden om zonder vuurwapen de stad te verlaten. Deze regel bestaat vanwege de ijsberen die in de omgeving leven. Daarom moeten alle studenten van de universiteit hier (UNIS) een veiligheidscursus volgen, inclusief schietles. Een student die deze cursus heeft gevolgd en de test haalt, kan een vergunning krijgen voor het lenen of huren van een vuurwapen.

De inwoners van de stad zijn erg aardig en behulpzaam, zeker als je je indenkt hoeveel studenten hier telkens tijdelijk komen. De studenten zijn afkomstig uit veel verschillende landen. Ik heb al gesproken met Deense, Noorse, Amerikaanse, Finse, Duitse, Russische en Nederlandse studenten hier. Ik werd ook fijn welkom geheten met twee ijsberen, die iets te dichtbij waren toen ik aankwam. Dit zorgde voor een waarschuwing om niet naar Adventdalen te gaan, zelfs niet met een geweer. Het was mij toen meteen duidelijk dat ijsberen hier echt voor gevaar kunnen zorgen.

Ik woon in een van de twee gebouwen waar bijna alle studenten wonen. De huur is behoorlijk hoog met €530, maar de kwaliteit van de kamer is geweldig. We hebben een grote keuken voor negen personen, met twee vaatwassers. De controle van de huurbaas is behoorlijk strikt, met maandelijkse checks op brandveiligheid van de keuken en of we deze goed schoon houden. Deze strenge controle op brandveiligheid is nodig omdat het hele gebouw van hout is. Dit is gedaan vanwege de permafrost in de grond, die zorgt dat de grond veel beweegt.