Studenten staan luidruchtig met elkaar te kletsen voor het Energyforum op de eerste verdieping van MetaForum, maar net ernaast hangt een serene rust. De open ruimte is omgetoverd tot een soort woonkamer, inclusief lekkere stoelen, tapijten en planten. Er flikkeren elektrische kaarsjes op de tafels. Diversity officer Lara Hofstra, FISO-secretaris Tiara Avé en TINT-lifecoach en studentenpastor aan de Universiteit Maastricht Rachelle van Andel maken zich klaar voor de opening van de Room for Peace. Die hebben ze in het leven geroepen om studenten en medewerkers die dat nodig hebben, steun te bieden rondom de oorlog in Oekraïne.

“De ruimte is voor iedereen die door de oorlog geraakt wordt”, vertelt Van Andel. Een persoonlijke link met Oekraïne is daarvoor niet noodzakelijk. “Mensen ontmoeten elkaar hier als mensen, dat gaat voorbij nationaliteit”, zegt de lifecoach. Het principe van een open huiskamer moet ervoor zorgen dat elke student en medewerker zich vrij voelt om binnen te wandelen. “We willen iedereen ook uitnodigen om initiatieven te ontplooien om de vrede binnen de TU/e en daarbuiten te bevorderen”, aldus Van Andel.

Hartjes

Zes mensen weten de ruimte deze middag te vinden. Het zijn er niet veel, maar er ontstaat wel gelijk een gesprek met Hofstra, die er ook voor zorgt dat voorlopig ook elke dag van 12.30 tot 13.30 uur iemand in de vredesruimte aanwezig is om een luisterend oor te bieden. Het liefst zou ze willen dat de ruimte ook in de toekomst als huiskamer in gebruik blijft. “Dan ga ik hier ook elke dag zitten, zodat mensen een duidelijk zichtbare plek hebben waar ze terecht kunnen. Zo zie ik ook meer mensen. Het zou een soort wellbeing living room zijn.”

Voor nu is de ruimte echter specifiek aan de oorlog in Oekraïne toebedeeld. Bij de ceremoniële opening is er veel betrokkenheid van de aanwezigen. Wanneer Van Andel ze vraagt om op papieren hartjes hun gevoelens op te schrijven, nemen ze daar de tijd voor. Het grote raam met uitzicht op de markthal komt steeds voller te hangen met de blauwe en gele hartjes, met daarop berichten van angst en hoop.

Sobere aftrap

Het is goed om ook aandacht te hebben voor negatieve gevoelens, zegt Van Andel. “Je moet niet voorbij gaan aan gevoelens van verdriet en onmacht. We willen altijd graag iets dóén, maar het is ook goed om soms een stap terug te nemen en stil te staan bij bepaalde dingen. Zoals wat oorlog betekent en wat het betekent om vrij te zijn.”

Als aan het eind van de bijeenkomst een vlam van kaars tot kaars aan elkaar wordt doorgegeven, zegt iedereen daar kort iets bij. Sommigen zeggen dankbaar te zijn voor de steun, een ander verontschuldigt zich voor de daden van zijn land, mensen zijn zichtbaar geraakt. Het is een sobere aftrap, maar als de kaarsjes worden gedoofd blijft iedereen hangen om na te praten.