Nee, de TU/e was niet de eerste werkgever van Ben Donders; hij is er wel lang blijven werken. “Waarom? Omdat er in al die jaren toch elke keer weer iets nieuws voorbijkwam waar ik mee aan de slag kon, en dat binnen een organisatie die best groot is en constant in verandering”, vertelt Donders. Als griffier was hij begin jaren negentig verantwoordelijk voor de voorbereiding van de CvB-overleggen op donderdagochtend en deed hij voor het College ook de voorbereiding voor de maandelijkse vergadering met de universiteitsraad.

“Ik was toen ook echt aanwezig bij het CvB-overleg en legde de genomen besluiten vast.” Met de komst in 1996 van collegevoorzitter Henk de Wilt veranderde dat, aldus Donders. “Die wilde bij dat overleg aanzienlijk minder mensen in de kamer. Hij was duidelijk een andersoortige bestuurder dan zijn voorganger Henk ter Heege en hij was er meer op gericht om mensen binnen de organisatie zelf direct te benaderen met zijn plannen en voornemens.” Donders werd vervolgens onder meer belast met de interne invoering van de MUB, wat staat voor Modernisering Universitaire Bestuursorganisatie. Bij een grootscheepse reorganisatie in 2001, waar alleen de oudere medewerkers de naam nog van zullen herkennen - de zogeheten AVA-operatie - fungeerde hij als intern projectleider.

Toen de TU/e in 2002 de samenwerking met Delft en later ook met Twente ging intensiveren, wat uiteindelijk leidde tot de oprichting vande 3TU.Federatie (waar nu ook Wageningen bij is aangesloten) ondersteunde hij daarbij de toenmalige rector Rutger van Santen en collegevoorzitter Amandus Lundqvist. Kortom, een hele staalkaart aan bestuurlijke en beleidsmatige veranderingen en vernieuwingen heeft Donders in al die jaren voorbij zien komen.

Stan Ackermans Instituut

Zijn eerste betrokkenheid bij de ontwerpersopleidingen en het Stan Ackermans Instituut (SAI) was er al in 2001. In korte tijd moest hij het SAI als managing director ‘virtualiseren’, wat volgens Donders betekende dat hij de activiteiten van het SAI moest overhevelen naar de faculteiten en de diensten om zo de kosten ervan te reduceren. Sindsdien is hij erbij betrokken gebleven en vanaf 2014 ondersteunt hij de dean van de Graduate School - eerst Jan Fransoo en nu Paul Koenraad - als het gaat om algemene zaken en financiën van de Graduate School en daarnaast met zaken die betrekking hebben op de promovendi en de PDEng-opleidingen, waarbij PDEng staat voor Professional Doctorate in Engineering.

Donders erkent dat de ontwerpersopleidingen een moeilijk onderwerp zijn. “Faculteiten moesten en moeten soms overtuigd worden om er aan deel te nemen en ook aan studenten moet vaak worden uitgelegd wat het nu precies inhoudt. Het is een tweejarig traject, waarbij je een jaar onderwijs krijgt en in het tweede jaar ga je werken aan een bedrijfsopdracht. Toch wel heel anders dan een promotietraject van vier jaar. Kees van Hee, oud-directeur van het SAI, noemde het wel het meest ultieme innovatie-instrument dat de TU/e voor bedrijven in de aanbieding heeft, omdat die op deze manier via pas afgestudeerden toegang krijgen tot de meest recente kennis op een bepaald vakgebied.”

Kijkend naar hoeveel promovendi jaarlijks starten aan de TU/e is het SAI een stuk kleinschaliger, zegt Donders. “De bulk aan afgeleverde PDEng'ers komt van onze universiteit, het zijn er inmiddels in 35 jaar meer dan 3000. In Delft en Twente zijn dat er met 800 en 600 een stuk minder. Daar worden sowieso minder opleidingen aangeboden. Maar inmiddels heeft ook Wageningen een PDEng-opleiding gestart en mogelijk gaat ook Groningen starten.”

Golfbeweging

Wat Donders als beleidsmedewerker in al die jaren is opgevallen, is de golfbeweging die telkens weer is terug te zien. “Soms kijk ik er met verwondering naar; een onderwerp dat al een hele tijd heeft stilgelegen en dat dan plotseling weer wordt opgepakt alsof er in het verleden nooit naar is omgekeken.”

Het hele beleidsproces heeft hij in al die jaren steeds complexer zien worden. Volgens Donders wordt net als in de politiek ook van de universitaire bestuurders steeds vaker gevraagd om op allerlei ontwikkelingen in de maatschappij een snelle reactie te geven. Binnen de universiteit ziet hij de complexiteit ook toenemen, “door de komst van meer actoren, meer overlegorganen, zoals bijvoorbeeld de groei van allerlei commissies bij de universiteitsraad. En ook op onderwijsgebied praten steeds meer groepen mee over het beleid en de ontwikkelingen voor de toekomst.” Hij constateert het en spreekt er verder geen waardeoordeel over uit.

Naast zijn werk is hij lang politiek actief geweest binnen de PvdA, onder meer als gemeenteraadslid in Eindhoven. Daarnaast is hij bestuurslid geweest van verschillende welzijns- en onderwijsorganisaties. Na 1 april heeft hij de tijd om te bepalen of hij daar in de toekomst nog iets mee zou willen.