Hoofdfoto is ter illustratie en niet Pyotr Smirnov.

“Ik kan deze invasie gewoon niet als realiteit accepteren”, begint Smirnov. “Wij Russen staan ​​zo dicht bij de Oekraïners, er zijn zoveel gemengde families. Ook mijn familie is nauw verbonden met het land. Ik kan gewoon niet uitdrukken hoeveel het me spijt wat er met het Oekraïense volk gebeurt.” Cursor gebruikt het pseudoniem Smirnov omdat het te gevaarlijk is om zijn echte naam te gebruiken, gezien de kritische uitspraken die hij in dit artikel doet. Smirnov is postdoctoraal onderzoeker aan de TU/e. “Ik ben bijna klaar met mijn onderzoek en voel me onzeker over mijn toekomst hierna. Teruggaan naar Rusland is eigenlijk geen optie meer.”

Werken aan zijn onderzoek is momenteel de enige afleiding voor Smirnov. "Ik voel me gewoon overladen met informatie, ik probeer nu een beetje af te schakelen om mijn gezond verstand te behouden. Ik bel mijn familie elke dag, zolang het mogelijk blijft tenminste. De Russen proberen ook de internetverbinding te beperken. We hebben één website in Rusland die toegang geeft tot allerlei overheidsdiensten. Ik kreeg onlangs het 'advies' om een ​​Russische browser en extensie te installeren om die diensten te laten blijven werken. Ik heb die browser en extensie opgezocht: die is gevaarlijk omdat hij alle gegevens die daarmee worden verzonden, kan decoderen. Toen ze acht jaar geleden de Krim annexeerden, zei de Russische regering ook dat ze hun eigen internet gingen maken. Toen klonk dat grappig, maar nu is het eng."

Op papier een luitenant

Als Smirnov teruggaat naar Rusland, zal hij hoogstwaarschijnlijk betrokken raken bij militaire activiteiten. “Ik verwacht binnenkort een mobilisatie. Zoals onderzoeksbureaus zeggen, heeft Rusland al ongeveer negentig procent van de beschikbare militairen in Oekraïne neergezet, dus hebben ze meer troepen nodig die klaar staan. Ik ben geslaagd voor al mijn militaire cursussen op de universiteit en heb daarmee de graad van luitenant gekregen.”

Het volgen en halen van deze cursussen was een manier om niet in het leger te hoeven dienen, iets wat misschien tegenstrijdig klinkt. “De cursussen hebben hun oorsprong in de Sovjet-Unie en waren vroeger heel gebruikelijk op alle universiteiten, nu bieden slechts enkele deze nog aan. Ze bestonden uit zowel theoretische als praktische cursussen, hoewel ik nooit echt praktijklessen kreeg. Je moest naar een trainingskamp, ​​maar alle instructeurs wisten ook dat niemand van ons echt bij het leger wilde, dus lieten ze ons gewoon alle cursussen halen. Alle mensen die betrokken zijn bij het overheidssysteem in Rusland willen de mensen boven hen plezieren, dus zeggen ze dat alle studenten geslaagd zijn. Dit soort symboliek komt zelfs op het hogere besluitvormingsniveau van commandanten voor. Zo werkt het in Rusland, het is erg corrupt.”

"Het is belangrijk om te begrijpen dat het politieke systeem in Rusland niets te maken heeft met democratie, zoals dat in de EU en de VS geregeld is", merkt Smirnov op. “Daarom weerspiegelen de acties die de Russische regering neemt absoluut niet de publieke belangen. Integendeel, ze weerspiegelen alleen de persoonlijke belangen van degenen die het politieke systeem bezetten - voornamelijk Vladimir Poetin zelf- in mijn land. En deze mensen geven natuurlijk niets om de publieke opinie.”

Haat

“Ik maak me ook zorgen over de houding van mensen tegenover ons, Russen. Ik hoorde al over een Russische winkel die is aangevallen (in Nederland, red.) en huurcontracten van Russen in Amsterdam die zijn stopgezet. Maar ik kan me niet voorstellen wat Oekraïners moeten doormaken. Een vriend van mij, een Oekraïner die erbij was tijdens het begin van de oorlog in Oekraïne en ook de luchtalarmen meekreeg, vertelde me hoeveel ze ons, Russen, haten. Allemaal dankzij één persoon.”

“Oekraïners zijn nu erg emotioneel, wat ik volledig begrijp. Hun huizen worden gebombardeerd en ze verliezen hun dierbaren. De tanks die hun land binnenvallen, hebben de Russische vlag erop staan. Al deze associaties met Rusland zijn slecht. Ik maak me vooral zorgen over de kinderen die daar opgroeien met deze gevoelens. Als gemeenschap moeten we hier wat mee”, benadrukt Smirnov. “Vreedzaam samenleven. De haatgevoelens maken me bang. Deze hele puinhoop omdat mijn land wordt geleid door één gestoorde dictator. Ik hoop alleen dat men later kan inzien dat in ieder geval de Russen die hier (in het buitenland, red.) zijn, daar redenen voor hebben. Die willen niet meer in het regime leven of ze willen simpelweg een beter leven opbouwen.”

Naast zijn eigen toekomst maakt hij zich vooral zorgen om zijn familie in Rusland. “Ik kom uit een land waar vrijheid van meningsuiting en mensenrechten niet zo veel betekenen. Mijn familie steunt het regime van Poetin niet en ik ken enkele mensen die mensenrechtenactivisten zijn. Dat is heel riskant in Rusland. Je kunt al 15 jaar gevangenisstraf krijgen voor het vasthouden van een spandoek met daarop 'geen oorlog'. Ik maak me zorgen over de toekomst van mijn land, dat wordt ofwel isolatie, ofwel revolutie.”

Smirnov heeft nog één boodschap die hij met de wereld wil delen: "Vrede voor Oekraïne. Vrijheid voor Rusland. De krijgsraad voor Poetin".