Vloekend, hijgend en zwetend kwamen de meeste deelnemers van het EK Traplopen gisteren aan op de twaalfde verdieping van Atlas. Ook mede-organisator Ben Esseling waagde zich aan de klim: “Ik heb er geen genot uit gehaald, nee.” Toch werden hij en zijn huisgenoten van Wittegijt enthousiast, toen ze in een oude uitgave van Crisis (het blad van studentenschaatsvereniging Isis, red.) een bericht tegenkwamen over het EK traplopen in de jaren negentig. “We waren meteen helemaal hyped.”

Het groepje studenten besloot het sportevenement in samenwerking met Isis nieuw leven in te blazen. Stehven en ESSF deden een letterlijke duit in het zakje en zelfs het gebouwbeheer van Atlas was enthousiast. Ondanks het enthousiasme van de organisatie, bleek het iets moeilijker dan gedacht om deelnemers te vinden voor de traploopwedstrijd. “We hadden plek voor 120 deelnemers”, vertelt Esseling. “Er deden nu rond de zeventig mensen mee, dat had dus nog wel wat meer gekund.” Veel studenten zagen het blijkbaar toch niet zitten om het 53 meter hoge gebouw te beklimmen.

De studenten die wel aan de start verschenen waren echter zeer fanatiek. Geheel in sporttenue en met startnummer stormden ze de 266 treden omhoog, om bovenaan op de zelf gefabriceerde rode knop te drukken en daarmee hun tijd vast te leggen. Van de zeven vrouwen die deelnamen was Saskia Beumers met 1.38 minuut de snelste. Van de 52 mannen was dat Robin van Velzen van de Eindhovense Studenten Alpen Club, met 0.54 minuut.

Team Wittegijt Inc. had de kortste gemiddelde tijd met 1.08 en won daarmee een meter gratis bier. Of er volgend jaar een nieuwe editie komt, weet Esseling nog niet. Of hij zelf dan gaat rennen, daar lijkt hij vlak na zijn race heel duidelijk over: “Dit doe ik niet nog een keer.”