Computermodellen om regeneratieve hartklepprotheses te verbeteren

In de toekomst is het wellicht mogelijk om zieke hartkleppen te vervangen door biologisch afbreekbare kleppen die in het lichaam uitgroeien tot levende, gezonde hartkleppen. Het is helaas lastig om te voorspellen of dit regeneratieve proces goed zal verlopen.

Het doel van het project van Sandra Loerakker (faculteit Biomedical Engineering) is het ontwikkelen van rekenmodellen om hartklepregeneratie te begrijpen en te voorspellen, zodat berekend kan worden aan welke eisen een biologisch afbreekbare hartklepprothese moet voldoen om op een goede manier te transformeren in een levende, gezonde en functionele hartklep.

Voorspellen van veroudering en degradatie van historische olieverfschilderijen

Olieverfschilderijen verouderen met de tijd. Dit is het gevolg van complexe fysische en chemische processen die leiden tot veranderingen in het uiterlijk, en die gevolgen hebben voor de integriteit en levensduur van de kunstwerken.

Het is het doel van Emanuela Bosco van de faculteit Built Environment om de toekomstige omstandigheden en het risico van degradatie van historische olieverfschilderijen kwantitatief te voorspellen. Hiervoor wordt een nieuwe geïntegreerde, rekenkundige-experimentele onderzoeksstrategie ontwikkeld.

De fundamentele kennis die door dit project wordt gegenereerd, ondersteunt conserveringsbeslissingen en preventief conserveringsbeleid voor museumcollecties.

Therapeutisch reguleren van de immuunbalans met mRNA nanotechnologie

Immuuntherapie is een innovatieve manier om heel precies en effectief ziektes te bestrijden, zoals kanker. In dit project stelt Roy van der Meel van de faculteit Biomedical Engineering een nieuw concept voor waarbij nanodeeltjes van lichaamseigen bouwstenen worden gegenereerd om mRNA-geneesmiddelen gericht af te leveren aan bepaalde immuuncelpopulaties.

Hierdoor kan de immuunrespons worden gedirigeerd om actief tumoren en uitzaaiingen op te sporen en aan te vallen. Het voorgestelde onderzoek zal leiden tot een nieuw nanotechnologieconcept voor het realiseren van precisie immuuntherapieën.

In deze podcastaflevering van ‘Sound of Science’, praat Van der Meel uitgebreid over zijn onderzoek.

Het ontdekken van netwerkstructuur voorbij het spectrum: nieuwe grenzen en nieuwe methoden

In dit tijdperk van de big data-revolutie willen de industrie en de wetenschap graag grafiekparameters identificeren om netwerkeigenschappen zoals gelijkenis en informatie-inhoud te kwantificeren.

Omdat de omvang van deze netwerken vaak erg groot is, is het niet haalbaar om ze met brute kracht te analyseren. Wiskundig worden netwerken gemodelleerd als grafieken. De uitdaging is om een klein aantal grafiekparameters te gebruiken die de vorm van het netwerk vastleggen.

Aida Abiad Monge van de faculteit Mathematics and Computer Science richt zich op het begrijpen hoeveel informatie uit een grafiek we kunnen extraheren met behulp van het grafiekspectrum (eigenwaarden).

Perfecte perovskieten en hoe ze gemaakt kunnen worden

Metaalhalideperovskieten zijn veelbelovende materialen voor efficiënte en goedkope zonnecellen. Hun stabiliteit hangt echter sterk af van de manier waarop ze worden gemaakt.

Shuxia Tao van de faculteit Applied Physics zal grootschalige computersimulaties gebruiken om te onderzoeken hoe de productiecondities invloed hebben op de kristallisatiereacties en strategieën voorstellen voor de fabricage van uiteindelijk stabiele perovskieten.

Brandend waterstof controleren met ijskogels

Kernfusiereactoren produceren grote hoeveelheden energie. Daarvoor wordt waterstofgas in de reactor verhit naar 150 miljoen °C. Als er geen nieuwe waterstof als brandstof wordt toegevoegd, stopt de fusie vanzelf.

De enige manier om het proces in stand te houden, is door bevroren (–260 °C) waterstofpellets met een enorme snelheid de reactor in te schieten. De nieuwe brandstof moet de plaats in de reactor bereiken waar de fusie plaatsvindt, voordat een pellet helemaal verdampt. Matthijs van Berkel van DIFFER gaat een geheel nieuweregelmethode ontwikkelen om dit proces in goede banen te leiden.

Over de NWO Vidi-beurzen

Vidi-beurzen zijn gericht op ervaren onderzoekers die na hun promotie al een aantal jaren succesvol onderzoek hebben verricht. Vidi maakt samen met de Veni- en Vici-beurzen deel uit van het NWO-Talentprogramma (voorheen: de Vernieuwingsimpuls). Met dit programma wil NWO nieuwsgierigheidsgedreven en vernieuwend onderzoek stimuleren.

In totaal hebben dit jaar 625 onderzoekers een aanvraag voor een Vidi-beurs ingediend, waarvan 101 een beurs kregen. Dat komt neer op een toekenningspercentage van 16%. De verhouding tussen mannen en vrouwen van toegekende beurzen is 53 mannen en 48 vrouwen, waarbij het toekenningspercentage bij mannen 15% is en het toekenningspercentage bij vrouwen 18%.