Voor het behalen van de doctorstitel werken promovendi jarenlang aan een wetenschappelijk vraagstuk, resulterend in een proefschrift. Dit welbekende 'boekje' of 'thesis' vormt dan ook het bewijs van bekwaamheid tot het zelfstandig beoefenen van wetenschap. Polack: "Het proefschrift is reeds vóór verdediging uitgebreid beoordeeld en goedgekeurd door zowel de promotoren, alsook door een onafhankelijke commissie van deskundigen op het vraagstuk. De openbare verdediging, een momentopname van maximaal 60 minuten, is dan ook niet meer het moment om over de wetenschappelijke kwaliteiten van een promovendus te oordelen.”

Traditioneel is de verdediging van een proefschrift een louter ceremoniële bijeenkomst, waar geen inhoudelijke toets op kwaliteit meer plaatsvindt. Het PNN is dan ook van mening dat het niet verlenen van het doctoraat na de verdediging zonder zéér zwaarwegende reden, zoals fraude, onacceptabel is. De herkansing die is aangewezen door de TiU, waar tevens geen duidelijk reglement voor is, kijkt PNN met argwaan aan. "Er heeft voor zover bekend nog nooit een herkansing van een verdediging plaatsgevonden in Nederland. Waarom is er overgegaan tot een herkansing? Daarnaast is het volkomen onduidelijk aan welke regels deze herkansing zal moeten voldoen, aangezien het promotiereglement van de TiU hier op geen enkele manier in voorziet", aldus Polack.