Haar ziekte maakte dat Corine allengs werd beroofd van een van haar belangrijkste kwaliteiten: het spreken. Corine was een echte alfa in een bèta-omgeving, ze kon geweldig formuleren en in zorgvuldige volzinnen betogen. Met Corine in een vergadering, onderweg of tijdens een lunch was het altijd een levendige boel en werd er gediscussieerd op niveau, er werd luid gelachen en voor hilarische anekdotes kon je bij Corine goed terecht.

Corine (Breda, 1958) was een intellectueel pur sang, die waarde hechtte aan een goed opgebouwd betoog en heldere redeneringen. Als eind- en hoofdredacteur heeft ze eindeloos gesleuteld aan stukjes, koppen, kreten, quotes, altijd met veel gevoel voor het woord en hoe daarmee de belangrijkste doelgroep van Studium Generale (SG), de student, in beweging kon worden gebracht. Om onder meer veel cultuur te proeven. Cultuur die in haar ogen geen vorm van aangenaam geëntertaind worden betekende, maar een essentie van het bestaan. Ze sprak vaak van cultuur als kanarie in de kolenmijnschacht, cultuur als graadmeter van hoe we er als samenleving voorstaan. Corine was ook echt een product van de jaren zeventig, met het bijbehorende engagement en de neiging tot het ter discussie stellen van tal van maatschappelijke onvolkomenheden. Ze kon fel reageren als er lichtzinnig of laatdunkend over kunst werd gesproken. Kunst is geen leuke bijzaak of franje maar zuurstof.

Corine was niet iemand die erg op de voorgrond trad, ze was vaak juist een stille kracht op de achtergrond die de raderen van Studium Generale liet draaien en van olie voorzag. Zorgzaam en collegiaal, altijd inspringen en helpen waar dat nuttig en nodig was en met een duidelijke en warme connectie met een heel aantal studenten, vaak film- of theaterliefhebbers. Voor haar was het Gaslab, het gebouw en podium dat Studium Generale een klein decennium gebruikte voor eigen programma’s en workshops, de ultieme droom die werkelijkheid werd en er was groot verdriet toen het Gaslab een andere bestemming kreeg, waardoor de eigenheid, de bijzondere sfeer en gezelligheid die de plek zo kenmerkten vervielen.

Corine heeft zich jarenlang ingespannen voor een kwalitatief goed filmhuisprogramma en daarmee veel bijgedragen aan de sfeer en uitstraling van de TU/e-campus en de ontwikkeling van studenten. Het filmprogramma is bij uitstek een SG-onderdeel dat veel TU/e-studenten trekt. Van alle voorstellingen en cultuurprogramma’s waren onder andere het programma met filmmaker Martin Koolhoven en de vertoning van Koyaanisqatsi met nieuwe live muziek memorabel, net als het programma over het einde van de wereld dat werd afgesloten met het aanschouwen van de zonsopgang op het dak van Atlas. De theatervoorstelling Rent, met twintig voorstellingen in wat nu Corona heet, maar toen nog de hogestromenhal, heeft meer dan tweeduizend mensen in vervoering gebracht en onvergetelijke avonden bezorgd. Allemaal programma’s waar Corine met ziel en zaligheid aan werkte. Ze was daarbij kritisch naar de omgeving en vooral ook naar zichzelf. Ze liep bepaald niet over van zelfgenoegzaamheid en bleef kritisch, beseffend dat een goed SG-programma eigenlijk nooit af en volmaakt is.

Pieke, Joren, Merlijn en Jesse, wij allen zullen de woorden en de levendigheid van Corine missen en wensen jullie heel veel sterkte en mooie troostende herinneringen.

Lucas Asselbergs en team Studium Generale

Herinneringen aan Corine

SG-collega David Ernst: “Miss Studium Generale, ik ken je al ruim 23 jaar. Op familie en een paar vrienden na de meest constante factor in mijn leven, zo tussen moeder en zus in. Iemand die zowel ‘Hoge Ivoren Toren’ als ‘handen uit de mouwen’ incorporeerde. Het geweten en geheugen van SG. Een familievrouw, maar wat te denken van die honderden studenten die je hebt zien komen en gaan en met wie je goede banden onderhield: een academisch slash culturele Moeder Kloek van de TU/e. Bon voyage. One love.”

SG-collega Miep Swaminathan: “woorden die bij mij opkomen als ik aan Corine denk: krachtig, intuïtief, uitgesproken, vrij, familiemens, haar lach, betrokken. Ik denk met een warm gevoel terug aan de gezamenlijke lunches in het SG-kantoor. Broodtrommeltje open, eigen bammetjes mee en alles wat ter tafel kwam bespreken en bediscussiëren. Van de actualiteit, tot privézaken. Soms op het scherpst van de snede waarbij Corine de confrontatie op respectvolle wijze aanging, maar veelal hoorden we haar luide lach bij anekdotes die de revue passeerden. Het waren fijne pauzemomenten.”

SG-collega Gijs van de Sande: “een lieve, fijne, warme, kritische en inspirerende collega. Zo heb ik Corine in de tien jaar dat wij met elkaar samenwerkten leren kennen. Ik denk terug aan een van de laatste precorona-programma's met Dirk De Wachter. Welbespraakte Vlamingen, daar genoot ze enorm van (en van George Clooney boven haar bureau). Ze deelde haar familieleven; sprak met veel trots en passie over hen. En misschien wel het waardevolst voor ons, ze was het luisterende oor als het privé even tegen zat. Corine organiseerde gezelligheid - een grote kwaliteit. Het bureau-uitje in "onze stad" Nijmegen ... ach, er is nog zoveel om aan terug te denken. Ik mis je al twee jaar Corine, maar nu is het definitief. Een traan, een zucht ... rust, het einde. De herinnering blijft.”

SG-collega Marle de Jonge: “Voor mij is Corine ook altijd wel de moeder van SG geweest – niet alleen vanwege haar lange staat van dienst, maar meer nog vanwege haar zorgzaamheid en gastvrijheid. Als de treinen een keer niet reden, stond bij Corine je bed al gereed – met lekker ontbijtje erbij, geen enkel probleem. Altijd geïnteresseerd en een luisterend oor of een hart onder de riem. Iemand om heel snel uren mee weg te kletsen over van alles en nog wat; de leukste kleding, mooie verhalen over het gezin, goeie boeken of films, het grote en kleine leed des levens ... Nuchter en altijd met veel humor en relativering.”

SG-collega Florence Bouvier: “de laatste 2 jaar kon Corine helaas niet meer werken… maar ik mis nog steeds haar gezelligheid, haar verhalen en haar lach. Onze SG  team voelt niet “compleet” zonder haar. Haar afwezigheid merk ik vooral bij momenten zoals onze Studium Generale lunches. Corine was vaak aan het woord en ze vertelde graag over Pieke en haar kinderen, over haar jeugd, haar studie in Nijmegen… en met mij over haar tijd als au-pair in Parijs. Au revoir Corine, tu nous manques déjà!”

TU/e-collega Joep Huiskamp: “Ik kende haar al uit Nijmegen (filmhuis). Voor mij was Corine vooral de filmdeskundige. Met duidelijke voorkeuren voor regisseurs en onderbouwde opinies. Ze organiseerde de jaarlijkse excursie voor SG naar het Rotterdamse filmfestival. Ben een paar keer meegeweest en kwam dan cinematografisch bijgetankt weer terug. We zullen haar missen.”

Oud-SG-collega Anna Houwen: “Voor Corine was werken bij Studium Generale een manier van leven: altijd alert zijn op wat je leest, hoort of ziet. Zit er een mooi programma in? Is het iets voor onze studenten? En dan zoveel mogelijk samen met studenten, voor studenten een mooi programma neerzetten. Zoals ze zei: uiteindelijk gaan ook nu nog bijna alle films en theaterstukken over de grote thema’s zoals al bij de Grieken en Romeinen het geval was: oorlog, liefde, macht, bedrog en wraak. Enkele generaties studenten zijn groot geworden met films die ze zelf nooit zouden hebben gekozen en theater waar ze anders niet naar toe zouden zijn gegaan. Met de hoop dat het hen zou vormen in hun verdere leven als mens en wetenschapper.”

Oud-SG-collega Jeanneke Grimbergen: “Corine ken ik vooral als een warm familiemens: zorgend, en over en weer lief en leed delend binnen de SG-familie en haar gezin thuis. Al heb ik haar gezin nooit ontmoet, door haar verhalen, vele anekdotes en nostalgische herinneringen blijft mij een beeld bij van een rijk en liefdevol gezinsleven ...”

Oud SG-collega Esther van Kalken: “Corine ontving mij met open armen toen ik als broekie bij SG begon en nam mij onder haar vleugel. Dat begin kenmerkte onze band zolang we collega's waren. Corine was een echte verhalenverteller, vaak over haar kinderen, waar ze volgens mij ontzettend trots op was, ook al was ze absoluut niet iemand die pochte. Ook had ze het vaak over mooie herinneringen aan studenten uit de filmcommissie. Een van haar favorieten was toen de commissie op kraamvisite kwam na de geboorte van (volgens mij) Joren. Dat ze dit zo vaak vertelde, zegt mij hoe zeer ze deze herinnering koesterde. Corine en ik hadden vaak de grootste lol, en haar betrokkenheid bij SG, haar collega's, en de studenten was inspirerend. Ik ga je missen, lieve Corine. Rust zacht.”

Guus Termeer (SG Groningen): “Corine en ik kenden elkaar al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw, toen ze in Nijmegen bij mijn beste vriend in huis woonde en mijn latere levenspartner Spaanse les gaf. Het was dan ook een verrassing toen we elkaar twintig jaar later weer tegenkwamen als SG-collega’s. Samen met haar en Saskia Zwolle organiseerde ik de SG-reis naar Berlijn in 2010, de eerste van een reeks buitenlandse inspiratiereizen voor alle SG-collega’s, waarvoor Corine de culturele excursies organiseerde. Maar ik gedenk Corine vooral als een reuze aardige en betrokken collega met een open oor en warme belangstelling voor anderen, zoals ik mocht ervaren toen ik door een zwarte periode in mijn leven ging. Ze was een fijne collega die veel te vroeg uit de tijd is gevallen.”

Oud-hoofd SG Maarten Pieterson: “Op het station van Den Bosch kwam ik Corine toevallig tegen. Met een groepje studenten op weg naar een filmfestival. Dat vond ze het leukste, denk ik, van haar baan bij SG.”