Ongelukken

De oefendagen bestaan uit themadagen die helemaal gaan om branden blussen óf technische hulpverlening óf training in het omgaan met gevaarlijke stoffen. Op de dag dat de Cursor-redacteur meeloopt is alle focus op technische hulpverlening. “Op de hele campus zijn scenario’s geplaatst”, vertelt Schippers. In dit geval zijn dat sloopauto’s die dan worden gebruikt voor oefeningen. Vaak liggen er ook fietsen bij en poppen die gewonden moeten voorstellen. Op het moment dat de oefening plaatsvindt, doen er ook zogenaamde lotusslachtoffers mee die opgeleid zijn om slachtoffer te spelen. De slachtofferpoppen krijgen in de oefening een A4'tje op het hoofd met daarop informatie over de zogenaamde toestand van het slachtoffer. “Dat helpt de bevelvoerder te beslissen welke handelingen er nodig zijn”, weet begeleider Nick Saffrie.

Achter Fenix treffen we een auto-ongeluk aan met vijf gewonden, onder wie een fietser die onder de twee auto’s ligt. De bevelvoerder vertelt uiterst kalm aan de andere brandweerlieden wat er moet gebeuren, welke slachtoffers eerst weg moeten en hoe. Geen spoor van discussie zoals je op een werkvloer wellicht zelf wel gewend bent bij orders van de manager. Het woord van de bevelvoerder is wet, en nadien kan er gediscussieerd worden of het juist was: elke inzet wordt namelijk geëvalueerd. Maar tijdens de oefening is het belangrijk dat alles gecoördineerd en rustig verloopt.

Terug naar het ongeluksscenario: de slachtoffers moeten uit en onder de auto’s vandaan. Bijzonder genoeg wordt er weinig interactie gezocht met de slachtoffers, iets wat andere hulpverleners zoals BHV’ers en ambulancepersoneel juist wel doen. Saffrie bevestigt dat er zelden hele gesprekken worden gevoerd, “enkel als een slachtoffer zelf contact zoekt met een brandweerman. Wij zijn meer bezig met het technische deel van het werk.”

Zodra de slachtoffers uit hun benarde positie van het verkeersongeluk bij Fenix bevrijd zijn, kan de ploeg al weer door naar de loods die op de plek van de voormalige koepel staat. Daarin is een grote kettingbotsing op de snelweg nagebootst. De ruimte staat vol met rook en meerdere auto’s staan bovenop elkaar. Er zijn vier slachtoffers, waaronder de Cursor-redacteur. Met mondmasker van de zwaarste categorie bewegen de redders zich door de loods met een focus waarop de gemiddelde eindredacteur jaloers zou zijn. Niet van hun stuk te brengen.

Het oefenen is iets dat heel serieus genomen wordt. De brandweer moet alle handelingen regelmatig doen om daarin getraind te blijven. “We merken wel dat het de aandacht trekt”, zegt Schippers als hij Cursor meeneemt naar de fietsenkelder van Vertigo. “Je zal maar op je werk komen en hier zo’n pop treffen onder een aanhangwagen, dat roept toch vragen op.” Dat de auto net bij Vertigo staat, is geen toeval. Tom van Aarle, facility manager bij Vertigo krijgt de complimenten van Schippers: “zonder hem hadden er nooit zoveel scenario’s kunnen worden gecreëerd in korte tijd.” Van Aarle is zelf ook bij de brandweer, als vrijwilliger in Son & Breugel: “Daar willen de collega’s nu ook deze scenario’s draaien”, zegt hij lachend. “Eens zien of dat nog kan.”

Wedstrijd op de campus

Deze oefendagen zijn niet publiek toegankelijk, maar de ABWC-wedstrijden wel. Daar zijn vergelijkbare oefeningen te zien die ook opgehangen zijn aan de thema’s brand, technische hulpverlening en gevaarlijke stoffen. 7 mei vindt er een plaats op de TU/e-campus die publiekstoegankelijk is. Teams uit de hele regio doen mee en de wedstrijd is georganiseerd namens en door het damesteam van de VRBZO, waarin ook een TU/e-brandweervrouw zit: Janneke Zeebregts. Het winnende team krijgt een beker, iets wat voor de TU/e niet nieuw is, getuige de rits bekers in de kazerne: